ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξεκινάς απο τα 20 ερωτεύεσαι με τη πρώτη ματιά(ναι υπάρχει..!),ζεις έναν υπέροχο μήνα,λιώνεις,καίγεσαι..σε παρατάει με ένα απλό μηνυμα μετά απο 4 μέρες εξαφάνισης ξανα λιώνεις καίγεσαι απο το χωρισμό..ενα χρόνο μετά βρίσκεις την αγάπη της ζωής σου..4,5 χρόνια υπέροχα με τα καλά του κ τα κακά του..είσαι μικρή νομίζεις οτι θα περάσεις την ζωή μαζί του..λίγο πριν το τέλος ξενερώνεις,βλέπεις τα κακά του.. πάει με άλλη,χάνεις το κόσμο κ το εαυτό σου μαζί..για μεγάλο διάστημα εξαφανίζεσαι,προσπαθεί με κάθε τρόπο να σε γυρίσει..δν μπορεί να επικοινωνήσει μαζί σου,έχεις αλλάξει τα πάντα..συνεχίζεις τη ζωή σου..1,5 χρόνο μετά τον χρειάζεσαι,μετά απο τα πρώτα "κύματα"είστε ξανά μαζί.. τον αγαπάς αλλά..κάτι σε κρατάει,κάτι σε βαστάει..είναι ο έρωτας αυτός λες?και αν δν είναι γτ είναι η μόνη αγκαλιά που ηρεμείς για να κοιμηθείς με τα ψυχολογικά σου?γτ είναι η μόνη σου άγκυρα όταν όλα γύρω σου καταρρέουν?τα σκέφτεσαι όλα αυτά σε τρώνε..τον βλέπεις κ τα ξεχνάς,κάπου σε τσαντίζει κ τα ξαναθυμάσαι..!κ εδώ έρχεται ο έρωτας του καλοκαιριού να σε ξαναθυμηθεί κάνοντας προφίλ στο φβ με το ονομα σου,σε ψάχνει παντού,χωρίς να ξέρει ούτε καν τον επωνυμό σου,μετά το πρώτο σοκ μιλάτε,θυμάστε τα παλιά,έχει μετανιώσει για όλα,σου εξηγει γτ έφυγε..κ έρχεσαι κ λες..ή έγω έχω πρόβλημα η όλοι οι άλλοι??τι να κάνεις?που να πας?γτ να σε ταράζει έτσι?κ τι είναι σωστό τέλοσπαντων να κάνεις..να ζήσεις ένα μήνα μαγικό,να τα διαλύσεις όλα στη ζωή σου για ένα ίσως ?ένα αν?ή να μείνεις με τον άνθρωπο που κ στη πιο δύσκολη σου στιγμή σου ήταν εκεί για σένα?ΥΓ:συγνώμη για το μεγάλο κείμενο..αλλά σκάω,χρειάζομαι μια θάλασσα να πέσω μέσα κ να χαθώ απ'όλα!!