8.9.2017 | 14:43
Αγαπημενη μου γιαγια,
να ξερεις οτι σε αγαπαω παρα πολυ. Εισαι η αδυναμια μου. Σημερα ειχες μια συμπεριφορα που κατεληξε για εμενα απογοητευση,λυπη και φοβο μην σε χασω. Καθως εφευγα απο εσενα και ανεβηκα στο μηχανακι,αρχισες να μου λες ποσο πολυ με αγαπας,να συνεχισω να ειμαι τοσο καλη κοπελα,να διαβαζω για να πετυχω στις Πανελληνιες και να αγαπαω το αγορι μου.Βουρκωσες,σε ειδα.Πηγα να κλαψω,αλλα κρατηθηκα μπροστα σου γιατι οπως μου εχεις πει και εχεις αποδειξει,οποιος με κανει να κλαιω θα χει να κανει μαζι σου. Ηρθα σπιτι και πλανταξα στο κλαμα,μεχρι που ηρθε ο εγγονος σου και με ρωτησε τι εχω.. του ειπα οτι μπηκε μασκαρα στους φακους.Το πιστεψε.Ξερω,εισαι 71,αλλα μην με αφησεις απο τωρα.Εχει φυγει και το στηριγμα μου,ο παππους μου,ο ανδρας σου.Μην χασω κι εσενα.Σε εχω αναγκη.Εισαι καλοστεκουμενη,χωρις τιποτα απο οσα εχουν αλλοι στην ηλικια σου,βλεπεις; οι εξετασεις σου ειναι καλυτερες απο καποιον 20χρονο.Ξερω οτι δεν ειναι οι δυναμεις σου οπως πρωτα,αλλα αντεχεις,τα κανεις ΟΛΑ μονη σου. Γιατι να με αφησεις; ειμαι 17 ακομα,δεν σε χορτασα.. σε θελω διπλα μου οταν πια δεν θα εχω δυναμη και κουραγιο. Θα θυσιαζα οσα χρονια γινοταν αποντην ζωη μου,για να τα δωσω σε εσενα. Σαγαπω.Με αγαπη, η μεγαλη σου εγγονη.
0