ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τι να σας λεω και τι να λεω και σε εμενα... Αυτο τον ανθρωπο τον γνωριζω απο 6 χρονων παιδικοι καρδιακοι φιλοι, τωρα ειμαστε 25. Ολα μαζι τα ζησαμε, εφηβιες, τα πρωτα χτυποκαρδια, προσωπικες επιτυχιες και αποτυχιες και τα πρωτα επαγγελαμματικα στραπατσα. Φυσικα και ενα διαστημα (ενος μηνος) στα εφηβικα μας χρονια υπηρξε εντονη ελξη οπως και αλλως ενας μηνας σεξουαλικης εντασης ως φοιτητες τα ειχαμε ξεπερασει γρηγορα γιατι τοτε ημασταν και οι δυο σε ευαλωτες καταστασεις. Φτανουμε λοιπον στο σημερα ειμαι τρελα ερωτευμενη μαζι του. Ουτε απο απελπισια ουτε απο αναγκη. Τοσα χρονια καταλαβαινα πως μεσα μου τον θεωρουσα το πιο γοητευτικο αρσενικό, μιλουσα για εκεινον χωρις να ειναι εκεινος και ελαμπα, εκανα σκεψεις οταν ημουν ζαλισμενη απο το ποτο πως θα ηταν να με φιλαει. Μα και καλα θα μου πειτε τοσο καιρο το μυαλο σου που ηταν; Θα σας πω πως δεν ξερω, πως ντρεπομαι να παραδεχτω πως νιωθω, πως τελικα σε μια φιλια που πονταρα για εμενα δεν ειναι πλεον φιλια. Και σας ρωτω φιλοι μου τι να κανω; Να του μιλησω και να του πω τι; Και αν το χασω;