ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Επιστρέφω σπίτι, κάθομαι έξω στο μπαλκόνι, χαζεύω τα αστέρια και τη θέα της πόλης...μόνη...αρχίζω να σου μιλάω, να σου λέω πως πέρασα τη μέρα μου και έρχεται η στιγμή που νιώθω το τρυφερό χέρι σου να κρατά σφιχτά το κρύο μου χέρι, με πέρνεις αγκαλιά...διαπερνά μια ανατριχίλα κάτω από δέρμα μου...καθόμαστε ώρες αγκαλιά αμίλητοι γιατι τα έχουμε πει όλα τα βλέμματα μας...κλείνω τα μάτια μου στην αγκαλιά σου και όλα τελειώνουν.....Κάθε μέρα το ίδιο τροπάριο...Κάθε μέρα παρηγορω τις σκέψεις μου και τα βαθιά θαμμένα συναισθήματα μου...με πλαστές φαντασιώσεις! Κάθε μέρα...ερωτεύομαι ένα "είδωλο"...τουλάχιστον έχω σε κάποιον να μιλήσω, κάποιον να αγαπήσω κι ας μην αγαπιεμαι!