ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πάσχω από κοινωνικό άγχος και αποφεύγω εδώ και χρόνια να συνάπτω σχέσεις κάθε ειδών, ενώ προτιμώ και νιώθω πιο ασφαλής να κάθομαι σπίτι μόνη μου .Όλο αυτό δεν το έχω αποδεχτεί μέσα μου και κάθε φορά που θα έρθω αντιμέτωπη με αυτό μισώ τον εαυτό μου .Τους τελευταίους μήνες έτσι έχω κάνει υπέρμετρες προσπάθειες και έχω βγει κανονικά ραντεβού με 3 αγόρια,πράγμα που δεν είχα κάνει ποτέ στα 25 μου χρόνια.Στην αρχή ειδικά το 1ο ραντεβού έγινε με τεράστια παρότρυνση από φίλη που βλέπει την κατάσταση.Παρ όλα αυτά δεν έχω περάσει καλά,όχι τόσο ώστε να αποζητώ να ξαναβγω και να μην προτιμήσω να κάτσω μόνη μου .Δεν είναι ότι κολλάω στην εμφάνιση ή ότι έχω τίποτα ακραία standards ,αλλά κυρίως το θέμα μου είναι ότι δεν μου έχει βγει με κανέναν η ζητούμενη ασφάλεια.Κανένας δεν προσπάθησε να με γνωρίσει και να με καταλάβει ως άνθρωπο απο τους 3 ,και με κανέναν δεν είμαι ο εαυτός μου ή έστω να είμαι στο ελάχιστο όπως είμαι με τους λίγους φίλους μου.Και όχι μόνο αυτό αλλά όλοι έχουν ως στόχο το σεξ,το οποίο εγώ δεν το αποζητώ καν γιατί πρώτα θέλω να νιώσω μια σύνδεση και δεν το έχω πρωταρχική ανάγκη στη ζωή μου τώρα.Απ το πρώτο ή 2ο ραντεβού όλοι μου πρότειναν να έρθουν σπίτι μου και απλά νιώθω ότι όλη η γνωριμία παίρνει αυτό τον προσανατολισμό και πρέπει να καταλήξει έτσι.Εγώ θέλω πρώτα να δω ποιος είναι ο άλλος,τι κοινά έχουμε,αν μπορούμε να μοιραστούμε στιγμές στην ζωή μας και γενικά αν έχουμε ίδια αύρα .Δεν μπορώ να ταιριάζω με όλους απλά επειδή είναι κομπλέ άντρας εμφανισιακά και κατευθείαν να νιώθω κ@ύλες...Απλώς με όλα αυτά έκανα και μια άλλη συνειδητοποίηση...Εγώ αποφάσισα να μην συνεχίσω με αυτούς γιατί νιώθω καταπίεση και δεν νιώθω να προσφέρω τελικά κάτι στον εαυτό μου και ενώ με έναν ωραίο και διακριτικό τρόπο τους το είπα , συνεχίζουν και στέλνουν λες και δεν μπορούν να δεχτούν ένα όχι .Δηλαδή ακόμα και από αυτό σκέφτομαι ότι αν δεν μπορούν να καταλάβουν αυτό το βασικό ,πως περιμένω εγώ να δουν το μέσα μου.Το θέμα είναι ότι είχα που είχα την έλλειψη κοινωνικότητας ,βλέπω και αυτό και έχω αποκαρδιωθεί τελείως,δεν υπάρχει κατεύθυνση που να μπορώ να κοιτάξω.Όλοι οι άντρες έτσι είναι ή "φτιάχνονται" που εγώ είμαι ντροπαλή ;Επίσης το όχι και ειδικά όταν νιώθεις ότι είναι αληθινό και δεν παίρνεις feeback είναι κάποια ένδειξη ανδρισμού αν με πίεση το κάνεις ναι;Αυτό φτιάχνει κανέναν ; Τελικά είχε δίκιο η φίλη που μου έλεγε να πάω πρώτα σε ψυχολόγο πριν ξεκινήσω ένα νέο βήμα,αλλά εγώ το απέφευγα και ήθελα να το ξεπεράσω μόνη.Τελικά το κόβω να πηγαίνω άμεσα,αλλά δεν ξέρω αν το πρόβλημα που πρέπει να λύσω είμαι εγώ ή οι άλλοι