ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Πήγα εκδρομή στη κολλητή μου που σπουδάζει σε άλλη πόλη με τα λεφτά που είχα μαζέψει όταν δούλευα το καλοκαίρι αλλά μου έφταναν ίσα ίσα. Την τελευταία μέρα,λοιπόν, μας κάλεσαν σε ένα φιλικό σπίτι και επειδή πήγαινα πρώτη φορά πήρα λίγα γλυκά για το καλό.Βγαίνοντας από το ζαχαροπλαστείο περνάει ένας ηλικιωμένος κύριος μας κοιτάζει και λέει "κορίτσια αγοράστε μου κάτι να φάω". Εμείς ήδη προχωρούσαμε γρήγορα γιατί έβρεχε και πριν τελειώσει τη φράση είχαμε απομακρυνθεί αλλά γυρνάω και λέω στη φίλη μου "μήπως να πάμε πίσω να του αγοράσουμε κάτι;" και αυτή μου είπε ότι συναντάει ανθρώπους που έχουν ανάγκη πάνω από 5 φορές την ημέρα και δεν έχουμε την οικονομική δυνατότητα να δίνουμε σε όλους και προχωρήσαμε. Εκείνη την ώρα θυμήθηκα ότι την προηγούμενη μέρα όντως είχα δώσει σε κάποιον μερικά ψιλά και όταν πέρασε άλλος ένας δεν είχα πάνω μου. Δεν ξέρω, απλά στενοχωριέμαι πολύ που τον προσπέρασα αυτόν τον κύριο σήμερα, έχει πέσει η διάθεση μου και από εκείνη την ώρα δεν έχω σταματήσει να το σκέφτομαι. Ξέρω πως δεν μπορούμε να τους βοηθάμε όλους αλλά ένιωσα χάλια.