17.5.2013 | 00:12
το αγορι μου
με τον δικο μου πριν "τα φτιαξουμε" ειχαμε περάσει μια αρκετά μεγάλη περίοδο που είχαμε κατι σαν ελευθερη σχεση μόνο που εμένα επειδη μου αρεζε αρκετα δεν ειχα κανει κατι με άλλον σε αντιθεση με αυτον που δεν ειχε και λιγες περιπετειες.και γενικοτερα δεν ειχε καθολου σωστη συμπεριφορα και με πληγωνε χωρις καν να το αντιλαμβανεται.Αφου τον χωρισα επειδη δεν μπορουσα αλλο ετσι με κυνηγησε και μετα απο περιεργες φασεις που οι ρολοι ειχαν σχεδον αντιστραφει καταληξαμε εδω και καιρο σε μια μονογαμικη σχεση, στην οποια αυτος δειχνει πολυ ερωτευμενος και υπάρχει απιστευτη αλλαγη στην συμπεριφορα του, κι εγω νομιζω ειμαι ερωτευμένη.Μου εχει ζητησει και να συγκατοικισουμε κι ας ειμαστε μονο 20 και οι δυο.αλλα δεν μπορω με τιποτα να ξεπερασω το παρελθον.το θυμαμαι και βραζω!μου περναει βεβαια μετα απο λιγο αλλα νομιζω θα με απασχολει για οσο καιρο θα ειμαστε μαζι.Τι να κανω?να χωρισω και να βρω κατι που εξαρχης θα ειναι τοσο ωραιο κι ας ξερω οτι θα δυσκολευτω να τον ξεπερασω ή να μεινω και ποτε να μην ειμαι 100% ικανοποιημένη?
