16.1.2017 | 11:18
Το αγόρι μου επιμένει να μου λέει..
Οτι είμαι διαφορετικη και με θεωρεί κάτι σαν εξωφρενικά έξυπνο και ωριμο παιδι ,αλλά παιδι και ας έχουμε μόλις εναν χρονο διάφορα. Εγώ στον κυκλο μου ουτε διαφορετική αισθανομαι ουτε μικρη και έτσι δεν κατανοουσα τι εννοει , ως που ειδα τον δικο του περίγυρο και ιδίως τα κορίτσια απο τον περίγυρο του. Δεν λέω οτι είμαι καλύτερη ή χειρότερη αλλά ηταν τόσο διαφορετικές απο εμένα και ή αλήθεια είναι οτι με τις πιο πολλές δεν νομιζω να τα βρίσκαμε.... Οι εκφράσεις τους, το τι φορούσαν, το πως και για τι μιλούσαν γενικά το όλο στήσιμο τους τους εδινε μια εντελως διαφορετικη ενεργεια απο την δικη μου που ενιωσα εντελώς εξωγήινος. Και όντως αισθανομουν παιδάκι. Όχι λιγοτερο ώριμη, ή κατι αλλά εντελως... Δεν ξέρω πως να το περιγράψω αλλιώς... Ίσως φταίει που είχα μια περίεργη εφηβεία ,καπως αποκομενη με μια δυο φιλες ,να δειχνω παντελή αδιαφορία για φβ και τα λοιπά, να περνάω αμέτρητες ώρες με τα χόμπι μου μονη...Γενικά μεγάλωσα λίγο περίεργα ,ειμαι εντελώς αβγαλτη και ακομη στην κοσμαρα μου και ίσως αυτό με κανει να του φαινομαι έτσι. Βεβαια ή κοσμαρα μου μου αρέσει.