Με συγκίνησες πολυ και ανατρίχιασα μόλις ειδα τον τίτλο γιατί φαντάστηκα να συμβαίνει σε εμένα με κάποια που αγαπώ...Θέλει πολύ χρονο για να το ξεπεράσεις όμως ο χρόνος είναι ο καλύτερος γιατρός,μόνο αυτό μπορώ να σου πω.Η μητέρα μου στα 21 της με 2 παιδια έχασε τον πατέρα μου.Της πήρε πάρα πολύ καιρό για να το ξεπεράσει όμως κατάφερε και ξαναφτιαξε την ζωη της με ένα πολύ καλό άνθρωπο και επιτελους είναι ξανά ευτιχισμενη! :) Συλληπητηρια για το αγορι σου και κουράγιο...
9.5.2016 | 23:57
Το αγορι μου πεθανε
Στην αρχη της χρονιας τελειωσα μια μακροχρονια σχεση με την δικια μου θεληση και μεχρι πριν 2 μηνες δεν ειχα κοιταξει κανεναν γιατι πιστευα πως δεν θα βρω καποιον που να μου ταιριαζει και να με συμπληρωνει.Χαρη σε εναν φιλο μου ομως γνωρισα ενα ατομο που με τραβουσε και το προσωρησα μεχρι που ειχαμε πετυχει την ιδανικη σχεση χωρις πολλα πολλα. ΕΙχα αρχισει να εχω συναισθηματα για αυτον αλλα του το εκρυβα γιατι φοβομουν μην ειμαι η μονη.Πριν ακριβως ενα μηνα λοιπον το αγορι μου επεσε και χτυπησε πολυ σοβαρα.ΟΙ γιατροι παλευαν να τον σωσουν επι μια βδομαδα ομως ο θεος τον ηθελε κοντα του.Δεν μου ηταν καθολου ευκολο και ουτε μου ειναι να βλεπω ολα τα αλλα ζευγαρια στον δρομο να αγαπιουνται και εγω να αγαπαω καποιον που ξερω πως δεν θα ξαναδω ποτε.Απλα θελω να σας πω να μην αφηνετε τιποτα που πρεπει να ειπωθει για την τελευταια στιγμη γιατι δεν ξερετε ποτε θα ειναι ,και να φερεστε σαν να ειναι η τελευταια φορα που θα μιλησετε η θα δειτε καποιον.Γιατι η ζωη ειναι μικρη και ποτε δεν ξερεις τι θα σου ξημερωσει.Εγω υστερα απο αυτο αισθανομαι πιο δυνατη αλλα νιωθω μιση.Του γραφω γραμματα και του μιλαω αλλα ξερω πως ποτε δεν θα παρω την απαντηση που θελω.Δεν ξερω πως μπορει να ανατραπει ξαφνικα η ζωη μου ωστε να ειμαι ο παλιος μου εαυτος ομως θα το παλεψω για να τον κανω περηφανο.
6
