ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τα γράφω εδώ για να ανακουφιστώ.Όσο γίνεται.Σχεδόν με ξαναέπιασε λοιπόν.Η κρίση πανικού.Ήξερα πως θα ερχόταν τη στιγμή που δεν θα ήμουν απασχολημένος.Στο λάπτοπ,στη σχολή,στο διάβασμα,στο οτιδήποτε.Δεν είχα πρόσβαση στο λάπτοπ λοιπόν.Για μισή ώρα+.Και έκανα το λάθος.Έκατσα και σκέφτηκα.Τα ίδια και τα ίδια.Σκέφτεσαι.Σκέφτεσαι.Και ξανασκέφτεσαι.Και που καταλήγεις;Στο αδιέξοδο.Εκεί που έφτασα και εγώ πριν λίγο λοιπόν.Και αναγκάστηκα να πάρω το ηρεμιστικό.Συνήθως το έπαιρνα για τον ύπνο.Τώρα το πήρα για την ψυχική μου ηρεμία.Την ποιά;Ποιά είναι αυτή η κυρία,δεν την γνωρίζω.Την έχω ξεχάσει.Από 13 χρονών.Και έφτασα 19.Και τα χρόνια περνούν.Και οι συνομήλικοί μου θα φτιάξουν τις ζωές τους,και..Αχ όχι.Όχι πάλι οι ίδιες κουβέντες για τους συνομήλικους.Η ευτυχία άλλωστε αρχίζει όταν παύεις να συγκρίνεις τον εαυτό σου με τους άλλους.Έτσι έγραψα πριν λίγο.Το πιστεύω όμως;Όχι.Γιατί σε εμένα δεν εφαρμόστηκε.Ακόμη σκέφτομαι αυτά που δεν πρέπει να σκέφτομαι.Και άλλοι υποφέρουν από οικονομικά,αισθηματικά,οικογενειακά προβλήματα.Εγώ υποφέρω απ'τα δικά μου.Ίσως να είμαι από τους λίγους.Θα μου αναγνωρίσει ποτέ κανείς την ψυχική οδύνη που έχω υποστεί;Όχι.Διότι οι περισσότεροι αδυνατούν να την κατανοήσουν.Ότι ξεφεύγει από τα όρια του αισθηματικού και του καθημερινού,τους φαίνεται ακατανόητο.Ασήμαντο.Γελοίο.ΔΕΝ είναι όμως έτσι.Άντε καληνύχτα σας.Και ελπίζω να μην σας κούρασα.