11.11.2019 | 14:04
Αχ, να της μιλούσα...
Το θέμα μου είναι όλο στο μυαλό μου και δε βρίσκω το λάθος.Μια συμφοιτήτρια μου έχει κεντρίσει έντονα το ενδιαφέρον. Είναι πολύ έξυπνη, σοβαρή, συνεσταλμένη, με χάρη, όμορφη, γλυκιά, ...., ...., ...., ....Μιλάμε, βασικά ένα γεια και ένα τι κάνεις λέμε μια στο τόσο. Είναι λίγο ντροπαλή όμως και το κρύβει με έναν φαινομενικό εγωισμό που δεν τον καταλαβαίνω. Θέλω πολύ να πάω να της ζητήσω να βγούμε έξω ραντεβού... Δεν είμαι ντροπαλός, δεν είχα βέβαια και ποτέ μου σχέση, αλλά δε φοβάμαι να την προσεγγίσω δείχνοντας το ενδιαφέρον μου.Το μόνο νοητικό κενό που υπάρχει είναι... να, μου έχει δώσει την εντύπωση πως δε θέλει γνωριμίες, αγόρια αυτή τη στιγμή στη ζωή της, αλλά είναι αφοσιωμένη στο στόχο της στη σχολή της (Πολυτεχνείο), μένει και μόνη της, είναι από επαρχία. Κουράζεται πραγματικά πολύ, το βλέπω, έχει υπομονή και επιμονή και οι κόποι της θα ανταμειφθούν κάποια στιγμή.Δε θέλω να την αποπροσανατολίσω από το σκοπό της.Έχω λοιπόν την αίσθηση πως είτε θα με απορρίψει γιατί αυτή την πενταετή!! περίοδο στην κυριολεξία πνίγεται, είτε θα της κάνω κακό μιας και θα της αποσπάσω την προσοχή από κάτι τόσο σημαντικό για τη ζωή της. Μήπως υπερβάλλω, πραγματικά δε ξέρω, εγώ πάντως δε είμαι τόσο του διαβάσματος πλέον, με ενδιαφέρει μόνο να περνάω τα μαθήματα.
0