ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Τι να πωω ..δε με φτανει πια ο χρονος αλλωστε λιγοστευει μερα με τη μερα ...θα φυγεις μακρια μου και το φοβαμαι πολυ αυτο το αντιο να ξερεις .Μακαρι να μπορουσα να σου πω πριν φυγεις ολα οσα αισθανομαι αλλα δειλιαζω πιο πολυ απο τον τροπο που θα τα εκλαβεις .Αυτη η αναχωρηση βεβαια θα δειξει αν ημουν απλα ενα ατομο που βοηθουσε ή μια πραγματικη φιλη με την οποια δε θες να χασεις επαφη και αυτο με τρομαζει γιατι δεν μπορω να προβλεψω τι θα συμβει ...δεν ξερω πως θα ειμαι ,αν η απουσια σου θα ειναι αισθητη ,αν τελικα ισχυει αυτο που λενε καθε εμποδιο σε καλο ,γενικα κρυβονται πολλα ερωτηματικα...ουτε εγω περιμενα οτι θα δεθω τοσο πολυ μαζι σου μεχρι που επιανα τον εαυτο μου να σε σκεφτεται παραπανω απο τους αλλους μου φιλους,να ζηλευει οταν μιλας σε αλλες κοπελες και το αποκορυφωμα να κλαιω τους τελευταιους δυο μηνες που σε χανω ...