ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που σου είπα πως Σ αγαπώ...Είμαι τόσο εγωίστρια που δε θα θελα ποτέ να μάθεις ότι γράφω για εσένα...και στον τόσο εγωισμό μου έβαλες το χεράκι σου σε μεγάλο βαθμό.Πάνε 2 χρόνια που έφυγες απ το σπίτι...έπρεπε και ήθελα να φύγεις διότι μας κατέστρεφες γλυκά και συνάμα τόσο βασανιστικά. Παρόλα αυτά έχω πιάσει τον εαυτό μου να του λείπεις αρκετές φορές...Να του λείπει η προστατευτική αγκαλιά σου, η βροντερή φωνή σου, τα ψεύτικα λόγια σου...''Μακριά και αγαπημένοι...'' λέω σε όποιον με ρωτάει πως είναι οι σχέσεις μας. Όταν έρχονται αυτές οι στιγμές, καλή ώρα όπως τώρα, που μου λείπεις, στοιχειώνουν το μυαλό μου όσα μας προκάλεσες και πόσο πολύ με πλήγωσες...και ναι, μετανιώνω που σου δίνω αξία. ΥΓ.:θέλω να είναι η τελευταία φορά που σου γράφω...μπαμπά