21.2.2014 | 09:06
Αχ ¨´θαναση
Ολα αυτα τα χρόνια επικρατεί η άποψη στο μυαλο μου και στους γύρω μου , οτι δεν ήσουν ο κατάλληλος ... Ο καθένας τράβηξε τον δρόμος του ... Εγω παντρεύτηκα έκανα παιδακι , εσυ επέλεξες μια μοναχική ζωη .... Μου είχες πει οτι δεν θα ξαναγαπησεις ... Δεν σε πίστεψα ... Και ολα αυτα τα χρόνια εξακολουθεις να με βασανιζεις και να έρχεσαι στον ύπνο μου , οςο και να προσπαθώ να σε ξεχάσω ... Έρχεσαι στον ύπνο μου ξανά και ξανά και ξανά .... Τοσο πολυ σε θέλω ? Και αυτο με τρομάζει ... Για το τώρα , το πριν και το μετα ... Ξαναβρέθηκαμε και ημουνα και πάλι ευτυχισμένη ύστερα απο πολλα χρόνια ...νομιζω οτι ζούσα στον παράδεισο ... Και εσυ το ίδιο μου είπες ... Όμως τώρα δεν ειμαι εγω η κατάλληλη Και ας με περιμένεις ακόμα .... Εχω σύζυγο , παιδι , ειμαι άνεργο , εισαι άνεργος .... Ειναι καταστροφικό ολο ...Χάθηκαμε πάλι .... Δεν υπάρχει επιλογή .... Όμως νευριαζω καθε φορα που θα σε δω στον ύπνο μου πάλι , διοτι καθε μέρα που περνά εγω θα πρέπει να σε θάβω και καθε νύχτα εσυ θα σκαβεις για να βγεις στην επιφάνεια ... Ο χρόνος θα δείξει Σε αγαπω ! Η Ελενιτσα σου
