ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Φέτος όλοι έλεγαν πως ο κόσμος που μαζεύτηκε ήταν περισσότερος από ποτέ...Εγώ διαφωνούσα τελείως.Δεν έλεγαν ψέμματα,δεν έκανα λάθος...Απλά έλειπες εσύ...Όσοι και να έρχονταν,χωρίς την παρουσία σου πάλι άδειο θα έμοιαζε το μέρος για εμένα...Πόσο ωραία ήταν πέρυσι την ίδια μέρα που η παρουσία σου γέμιζε κάθε πόντο του χώρου κι έδινε νόημα στη βραδιά...Ήσουν και φέτος εδώ,όλη την ώρα κι ας μην το κατάλαβες...Στη σκέψη μου...Εκεί που θα είσαι και όταν επιστρέψω...Μακάρι να με άφηνες να γίνω κομμάτι της ζωής σου...Αυτό το 1 λεπτό θα το θυμάμαι πάντα...Ήταν απίστευτα γρήγορη η χημεία και η πρωτόγνωρη έλξη.Φαντάζεσαι πως θα ήταν αν το λεπτό γινόταν ώρες,μέρες,μήνες?Μαζί θα το είχαμε παλέψει και θα τα ξεπερνούσαμε όλα...Για εσένα θα τα έβαζα με όλους και με όλα,για να είμαστε μαζί...Κανένα εμπόδιο δεν είναι αξεπέραστο αν το θέλουν κι οι δύο...Δεν ξέρω αν τελικά το ήθελες λιγότερο απο εμένα ή αν μπλόκαρες απο τον παράγοντα που σε επηρέασε...Αυτό που ξέρω είναι πως με τρελαίνει η σκέψη πως τα λίγα μέτρα που μας χώριζαν μέχρι πριν απο λίγες μέρες,θα ξαναγίνουν λίγα χιλιόμετρα και δεν θα σε βλέπω...Αυτό που ξέρω είναι πως δεν θα σε αφήσω να φύγεις έτσι απλά, χωρίς να σε διεκδικήσω με κάθε τρόπο...Δεν θέλω και δεν μπορώ να σε αφήσω...Για εμάς... Γ.