ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
31.8.2017 | 12:18

αιωνιος φοιτητης και δεν το γουσταρω καθολου

καλησπερα σε ολους...την πρωτη φορα που εδωσα πανελληνιες περασα σε μια σχολη σχετικη με τα ενδιαφεροντα μου,αλλα οχι πρωτη επιλογη...αποφασισα να παω αλλα μετα απο συντομο χρονικο διαστημα η σχολη αυτη τελουσε υπο καταληψη,για αγνωστο διαστημα,γεγονος που με ωθησε να ξαναδωσω πανελληνιες στοχευοντας στην πρωτη μου επιλογη...πραγματι δινω παλι πανελληνιες και μπαινω εκει που ηθελα...εν τω μεταξυ,κατα τη διαρκεια της δευτερης χρονιας πανελληνιων,ενα ζητημα υγειας που ειχε αντιμετωπιστει στο παρελθον,εκανε την εμφανιση του,ακομα πιο επωδυνα απο οτι στο παρελθον,,,αποφασισα ομως να ασχοληθω μαζι του μετα τις δευτερες πανελληνιες,επειδη ηθελα να πετυχω το στοχο μου...μπαινοντας λοιπον στο πρωτο ετος και μετα απο δυο χρονια πανελληνιες,αναγκαζομουν να επισκεπτομαι γιατρους 2 και 3 φορες την εβδομαδα καποιες φορες...ειχα την κουραση μου,ειχα τον πονο μου,ειχα την αγωνια για το θεμα της υγειας,ειχα και τη σχολη με τις απαιτησεις της και τα εργαστηρια της...να προσθεσω εδω οτι παρακολουθουσα τα μαθηματα,παρολο τις επισκεψεις μου στους γιατρους και ευτυχως περασα και ολα τα εργαστηρια εκεινης της περιοδου...ανυποψιαστος για το πως δουλευει το ελληνικο πανεπιστημιο,πιστευα οτι παρακολουθωντας συστηματικα και κρατωντας σημειωσεις(δεν ειναι και οι πιο πληρεις) οτι δε θα χρωστω σχεδον κανενα μαθημα στο τελος καθε ετους...δε γνωριζα ομως οτι η σχολη θα εδινε τα συγγραμματα στις καλυτερες περιπτωσεις,2 με 2,5 μηνες μετα την εναρξη των παραδοσεων...να σημειωθει οτι το εξαμηνο εχει διαρκεια 3 με 3,5 μηνες μαζι με Χριστουγεννα Και Πασχα...γεγονος που με αγχωνε και δυσκολευε και αλλο...ετσι στο πρωτο ετος περασα ελαχιστα μαθηματα...για μην σας κουραζω,τα επομενα ετη ηταν εξισου απαιτητικα με εργαστηρια και μαθηματα μεγαλης εκτασης...δεν καταφερα να κανω και σπουδαια πραγματα επειδη συν τοις αλλοις επρεπε να κανω δηλωση των τρεχοντων μαθηματων,προκειμενου να κανω τα αντιστοιχα εργαστηρια,γεγονος που δε μου επετρεπε να δηλωσω ολα οσα χρωστουσα,επειδη ο αριθμος μαθηματων προς δηλωση ειναι συγκεκριμενος...η ουσια ειναι οτι μπηκα σε ενα φαυλο κυκλο που δε μπορουσα να ελεγξω και σε μια κατασταση που φαινοταν να μην εχει αρχη μεση και τελος...καποια στιγμη λογω στρατου(μακρια απο το πανεπιστημιο)αναγαστηκα να διακοψω προσωρινα την προσπαθεια,εχοοντας τη σκεψη και πραγματικα την αισιοδοξια,οτι θα επιστρεψω και θα κανω μια νεα αρχη στις σπουδες μου...διεψευσα τον εαυτο μου γιατι η λυπη μου και η απογοητευση που ειχα πριν εξελιχθηκε σε καταθλιψη,με αποτελεσμα για 3 χρονια,με επισκεψεις σε ειδικους κλπ,να μη μπορω να κανω τιποτα ...τωρα που καπως εχω συνελθει ακουω πολλους να μιλανε για τους αιωνιους φοιτητες και ντρεπομαι,αγχωνομαι αν θα τα καταφερω,απογοητευομαι γιατι οχι μονο ηθελα να εχω πτυχιο αλλα και μεταπτυχιακο και δεν ξερω αν αυτο θα ειναι εφικτο λογω χρονου ή αποδεκτο λογω καθυστερησης,αγωνιω γιατι ολη μου η ζωη φαινεται να κινειται εκτος των επιθυμιων μου αναφορικα με το χρονο,τροπο,ποιοτητα,αποτελεσμα κλπ το ονειρο της προσωπικης φανταζει απιαστο και εγω εγινα ''αιωνιος φοιτητης'',με σκεψεις και συναισθηματα να με ταλανιζουν...σας ευχαριστω
0
 
 
 
 
Scroll to top icon