ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Η μητέρα μου έχει χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και δεν είναι πολύ ευφυής( λέει -αυτό που λέμε- πολλές βλακείες). Επιπλέον έχει πολλά κόμπλεξ (μάλλον λόγω του ότι δεν σπούδασε διότι δεν έπαιρνε τα γράμματα ) και βγάζει κακία καθώς τις περισσότερες φορές μιλά με ύφος απύθμενα ειρωνικό, κάνει την ''έξυπνη'' διαρκώς, το παίζει σνομπ και εκλεκτική και λέει πράγματα για να πικάρει και να ενοχλήσει τους άλλους.Επιπλέον, όταν κάτι καλό συμβαίνει στη ζωή των άλλων, δεν λέει τίποτα -ούτε ένα καλό λόγο - αλλά αδιαφορεί και κάνει σαν να μην έγινε τίποτα.Εστιάζει συνεχώς στα αρνητικά των άλλων τα οποία δεν χάνει ευκαιρία ποτέ να επισημάνει.Πραγματικά -αν και το αποφεύγω -κάθε φορά που πάω κάπου μαζι της νιώθω ντροπή.Δεν ξέρω πότε θα πετάξει την επόμενη κακία ή την επόμενη βλακεία.Ντρέπομαι πολύ όταν με συνδέουν μ'αυτήν.Ντρέπομαι επειδή έχει αυτό το 'λαϊκο' ύφος , δείχνει αφελής και απλοϊκή με την κακή έννοια και αυτό με κάνει να νιώθω άσχημα όταν είμαστε μαζί μπροστά σε άλλους, κυρίως ανθρώπους μορφωμένους. Το ξέρω οτι τους γονείς μας πρέπει να τους δεχόμαστε όπως είναι αλλά εκείνη μια ζωή ήταν ανυπόφορα επικριτική απέναντι μου ,γι'αυτο δεν ξέρω αν πρέπει τελικά να νιώθω τύψεις για ολη αυτή την ντροπή που μου προκαλεί.Η ιδέα να φέρω στο σπίτι έναν μελλοντικο δεσμό να τον γνωρίσει με τρομοκρατεί .Η έλλειψη παιδείας της είναι εντονότατα εμφανής και στον τροπο που στήνεται όταν μιλάει,στις χειρονομίες της , στις εκφράσεις της...Στα πάντα όλα.Οι κακές σχέσεις που ανέκαθεν είχα μαζί της , η τοξική συμπεριφορά της ,συνετέλεσαν και αυτά με τη σειρά τους στο να απομακρυνθώ απο αυτή και να την νιώθω ξένη, εντείνοντας έτσι το αίσθημα ντροπής για εκείνη...Και δεν θελω να με συνδεουν μαζι της.