ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ξεκιναει μηνυματακια. τσιμπαω για τα καλα. αφηνω το παλιο γκομενακι, που δεν θελομασταν κιολας. πιανω το καινουργιο. αποσταση. λιγο πριν την πρωτη -γκομενικη- συναντηση μου ξεκινα κουβεντα-αοριστη- οτι δεν κανει σχεσεις. σκεφτομαι νταξει το πιασα μαναρι. και λεω μηπως εγω ξερω τι θελω. κολυμπαμε κι οτι βγει. εννοειται στις θεωρητικουρες του του λεω οτι πιστευω οτι μου λεει μαλακιες περι μη κτητικοτητας, και πως ο μονος τροπος για να ειμαστε ηρεμοι ειναι να εχουμε ομορφες ουσιαστικες σχεσεις. ο,τι πιστευω δηλαδης. μετα απο αυτο συνεχιζουμε την μηνυματοεπικοινωνια μας, με επισκεπται οποτε επεκτεινουμε την μηνυματοεπικοινωνια μας, αποχωριζομαστε με μπολικη αγαπη. Η συμπεριφορα του στην συναντηση μας μου δειχνει ανθρωπο που νοιαζεται και που γουσταρει. Λεω κολυμπαμε κι ο,τι βγει. Συνεχιζουμε επικοινωνια, κανονιζουμε διακοπες μαζι(στειλτε μου μουτζα πλιζ), καθημερινα τηλεφωνα και μελια, και τσουπ κανει και ζηλιες(2η μουτζα που χαρηκα). ενω η κατασταση μετραει τριμηνο καθημερινης επικοινωνιας, με 3 συναντησεις, φτανει η ωρα των διακοπων με εμενα να νομιζω-δικαιως- πως υπαρχουν συναισθηματα. κρεμομαι απο τα αρχιδια του. οχι πολυ. τοσο οσο να αισθανομαι ασχημα. 3 μερες κρατησε. την τελευταια μερα μου κανει καφριλα. του τα χωνω. με το γαντι. δηλαδη του λεω μαναρι δεν με νοιαζει πως θα λενε αυτο που εχουμε με νοιαζει να μην εισαι κακομαθημενος, και να μην μπερδευεις τα μηνυματα. θελεις ή δε θελεις; δεν μιλαμε για τρεις μερες. λεω τελειωσε. τσουπ ξαναξεκιναει την κουβεντα λες και δεν εχεις γινει τιποτα. παλι απο αποσταση. εδω ξεκινα η κατρακυλα μου. εγινα πασιβ αγγρεσιβ. μια να του τη λεω, μια να στελνω καληνυχτες. και πανω απο εχουμε να αρχισει να μιλαμε καθημερινα αποφασιζω πως με ενοχλει η καθημερινη σκεψη οτι αυτος μπορει να γκομενιζει ζεβροδεξα και του ζηταω να σταματησουμε να μιλαμε(σιριαλ κατηντησα). ξαναστελνει 5-6 μερες μετα. κανονιζουμε συναντηση. τον παιρνω και γω ενα τηλ μετα απο καμια βδομαδα. γενικα δεν ξερω τι θελω. μπαινω ολη την ωρα στο προφιλ του(δεν ειμαι 15 κι ομως). συναντιομαστε μονο για μια μερα. θελω να τον κουτουπωσω. ομως δεν τον κουτουπωνω. δημοσια αιδως γαρ. μου λεει θα ερθει να με βρει 5 οκτωβρη. και να μαι να περιμενω ενα γκομενακι που δεν ξερω καλα καλα, που μου προκαλει αναστατωση, που μου προκαλει και ανασφαλεια, που μου ειναι πολυ ευκολο να απομυθοποιησω αν θελω. παντως η σκεψη "δεν τραβαει αστο" δεν επιασε. θελει απομυθοποιηση. μπορει να θελει και να χαλαρωσω και να το ζησω. δεν θα μου σπασει και τη μυτη. και λιγος χαμενος χρονος ειναι απλως χαμενος χρονος. μπορει να μην ειναι και χαμενος με την εννοια οτι κατι θα μαθω για τον εαυτο μου.ομως το ερωτημα παραμενει: γιατι το συνεχιζω; 1καυλα 2κατι να παιζει(ντροπη μου) 3εχω δει κατι καλο στο μαναρι 4φοβος οτι μεχρι να ξαναπαιξει κατι θα περασει 5ετιαπαντως τις τελευταιες μερες το εχουμε μαλακισει τελειως. δεν μαρεσει το πως μιλαμε. και τον κυνηγαω το μαλακα. το κοψα. σημερα δηλαδη δεν εστειλα :P θα στειλει αυτος αυριο. γνωστη πουτανα.η σκεψη χαος. κλασικα