ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ξέρετε κάτι; Αν είχαμε μάθει και πραγματικά θέλαμε να αγαπάμε καθημερινά έναν άνθρωπο ακόμα και με τα ελαττώματά του και αν το ίδιο σκεφτόταν και έπραττε ο άλλος άνθρωπος κανένα ζευγάρι δεν θα χώριζε.Αυτοί οι όποιοι δύο καθημερινά δεν θα άφηναν αυτό που ένιωθαν να τελειώσει. Αλλά αφήνουμε εμείς τελικά να συμβούν αυτά. Και μετά εμφανίζεται μία πιο όμορφη, πιο εξυπνη,πιο περισσότερο τέλος πάντων και ο πιο ελκυστικός ο πιο αρρενωπος ο πιο άντρας σε όλα τα σημεία. Και χωρίζουν οι άνθρωποι και ξεχνάνε γιατί αγάπησαν αυτόν τον άνθρωπο που είναι τώρα δίπλα τους, που δεν είναι νέος και νέα πια,που τους ενοχλούν μερικές συνήθειες που κάποτε έβρισκαν χαριτωμένες,που ο άλλος φαντάζει θεός και θέα αντίστοιχα μέχρι να ανακαλύψουν άλλα μειονέκτηματα ίσως πιο ενοχλητικά από όσα είχαν συνηθίσει τόσα χρόνια. Και χωρίζουν και περνάνε καλά για ένα διάστημα και μετά ζορίζονται γιατί ο άνθρωπος που τους εντυπωσίασε φαντάζει αυταρχικός και αρχίζουν και νοσταλγούν το χθες τον άλλο άνθρωπο ο οποίος έχει ίσως κοιτάξει τον εαυτό του και τον βλέπουν πιο θεό θέα πλέον από το καινούριο και θέλουν να επιστρέψουν πίσω. Και γω τώρα αναρωτιέμαι, γιατί ρε παιδιά; Πρέπει να στριμωχτείτε, πρέπει να χωρίσετε για να καταλάβαινε ότι το μόνο που χρειαζόταν ήταν πολύ αγάπη από την αρχή; Δεν είμαστε τέλειοι αν κάποιος σας ανέχεται σημαίνει ότι ζορίζεται αλλά βάζει πιο πάνω από τον εγωϊσμό την αγάπη, αξίζει να χάσετε έναν άνθρωπο που παλεύει καθημερινά να σας αγαπάει και να κρατάει ισορροπία σε όλα, για έναν που αργότερα θα συνειδητοποιησετε ότι στην αρχή όλα ήταν τέλεια και στην πορεία είδατε ότι τελικά δεν σας αγαπάει πραγματικά γιατί αγαπάει περισσότερο τον εαυτό τουλάχιστον όχι με την καλή έννοια της αυτοπροστασιας αλλά την εγωϊστική απέναντι στους άλλους; Αξίζει να πετάξετε χρόνια στον αέρα για έναν παραλογισμό που δεν γνωρίζετε που θα σας βγάλει; Κι όταν θελήσετε να γυρίσετε πίσω σκεφτήκατε ποτέ πως θα γίνει αυτό όταν ο άλλος θέλει να προχωρήσει;Γιατί ρε παιδιά κρίμα δεν είναι;