ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ξερω τι να πρωτοπω.. χωρισαμε με δικη μου αποφαση και ο λογος ηταν γιατι ειχε απομακρυνθει απο μενα.Ολα ξεκίνησαν οταν οι γονεις του αρχισαν να τσακώνονται ασχημα, παιχτηκε μοιχεία με λιγα λογια.Ο πρωην μου επηρεασμενος αρχισε να μην εχει διαθεση για τιποτα και το καταλαβαινα. Αρχισε όμως να γίνεται ψυχρος μαζι μου και ενω ηθελα να τον βοηθησω με ολο αυτο εκεινος ηθελε να μενει μονος σπιτι των γονιών του,εμενε μαζι τους ακομα ενω του είχα πει να μετακομίσουμε μαζι κ δεν ήταν ετοιμος ειπε. Εντάξει το καταλαβαίνω! Δεν επαιζε οικονομικό θεμα αλλα δεν ηταν ετοινος συναισθηματικά. Το καταλαβαινω κ αυτο.Αρχισα να εχω ελειψεις συναισθηματικές και σεξουαλικες μιας κ δεν πολυ βρισκόμασταν κ αν βρισκόμασταν εκεινος δεν ειχε διαθεση να ικανοποιησει εμένα ενω εγω τον ικανοποιουσα καθε φορα.Αρχισε να μην πολυμιλαει και αρχισα να ρωταω γιατι ειναι ετσι γιατι δεν κανουμε οτι καναμε τοτε παλια.. κ ελεγε πως ειναι στεναχωρημένος γιατι οι γονεις του δεν ειναι καλα. Το καταλαβαίνω! Αρχισε να μην ερχεται να με βλεπει ισως κατι ωρες ισα ισα να πει οτι βρεθήκαμε, ηταν περιεργος και θυμωνα, αναρωτιόμουν αν εναν 30αρη τον εχει παρει απο κατω τοσο πολυ.Μου πετουσε διάφορα ωρες ωρες εκει που ελεγε οτι τον εχουν επηρεασει οι γονεις του ελεγε οτι δεν ξερει τι θελει οτι δεν ειναι καλα ο ιδιος και αλλα τετοια. Σπανια μεν. Αρχισα να νιωθω μονη και εκανα προσπάθειες να βγαίνω με συναδέλφους απο την δουλειά επι το πλειστον αντρες και του κακοφαίνοταν ελεγε οτι παιζω μαζι τους,δεχτηκα 1η φορα μνμτα αργα το βραδυ απο 1 ατομο ρωτώντας που εχω χαθει..και απο ενα αλλο φιλο μου να μου λεει τα δικά του ψυχολογικά οτι εχει παρει κιλα. Απαντησα μονο στον 2ο οντας φιλοι. Στραβωσε ο πρωην. Ναι εδειξα και τα μνμτα μου ολες τις συνομιλιες αλλα καμια αλλαγη εξακολουθουσε να λεει οτι ψαχνομαι με αλλους.Δεν βγαινω,ακομα κ τωρα οντας μονη! Δεν είμαι τέτοιος τυπος ουτε παιζω με αλλους. Δεν ξερω γιατι δικαιολογουμαι και τωρα ισως με εμαθε εκεινος ετσι. Αφου η μεταξυ μας σχέση ειχε γίνει ετσι και δεν αλλαζε η κατάσταση παροτι εβλεπε οτι με έθλιβε και παροτι του ειπα πολλες φορες οτι με ψυχραινει η αδιφορια του και παρολο που προσπαθησα να μας ζεστανω να σχεδιασω διάφορα παροτι ηξερε οτι χαλαει η σχεση μας παλι τιποτα! Ισως με ειχε κ δεδομενη ισως κ να το ηθελε.Ναι ξερω τον ειχε ριξει η κατάσταση σπιτι του και δεν ηθελε καν να βρει καταφύγιο σε μενα στον άνθρωπο που ηξερε για 2.5 χρονια.Και πηρα την αποφαση να φυγω! Με πονεσε κ ηξερα οτι θα το μετανιωσω γιατι τον αγαπω, τον αγαπω! Μετα απο μια βδομάδα χωρισμένοι του εστειλα εγω.. να δω τι κανει κ να του πω για πολλοστή φορα ποσο τον αγαπάω και γιατι πηρα αυτη την αποφαση. Ένιωθα βαρος στην ζωη του. Η απάντηση ηταν χαζη- σε φαση- ναι οτι εγινε εγινε με χωρισες εχε γεια! Ξανα εστειλα μετα απο μερικες μερες ριχνοντας καθε εγωισμο και αμυνα..ζητησα ξεκαθαρα να το προσπαθήσουμε οτι δεν ζω χωρις εκεινον..αλλα ηθελε χρονο ειπε μιας και το τι νιώθει για μενα δεν εχει σημασία απο την στιγμη που δεν μπορεί να μου το δειξει.. ναι τον εμποδιζε οτι γινόταν στο σπιτι του..το ξερω..δεν ειχε διαθεση να με δει..Δυστυχώς. Και τωρα μετα απο 2.5 μηνες ακομα τον αγαπάω! Μου μιλάει καπου καπου και ποναω πιο πολυ, ποτίζει την ελπιδα μου να μαστε μαζι καποια στιγμη. Σκέφτομαι.. αν ηθελε να ναι μαζι μου δεν θα προσπαθούσε πιο ξεκθαρα; Γυρισε κ ειπε οτι σεβαστηκε την αποφαση μου..δεν με ενοιαζε η αποφαση μου. Πονουσα κ επελεξα να χωρισω απο εκεινον μα πονάει πιο πολυ χωρις εκεινον.Και ειχα κανει τοσα όνειρα μαζι σου!