ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ίσως επειδή όταν είμασταν μικροί ονειρευόμασταν λες και θα ζήσουμε όσα θέλουμε,ίσως επειδή τα βλέπουμε όλα σαν αγώνα που δε μας αρέσει να χάνουμε,πολλά τα ¨ίσως¨αλλά μάλλον δεν έχει σημασία η αιτία.Σημασία έχει οτι μεγάλωσα κι ακόμα ερωτεύομαι το ίδιο παράφορα καταστάσεις που δε λένε να βγούν. Νόμιζα πως απλά έπρεπε να σε αφήσω πίσω μου, μετά πως όντως είναι πλάνη αυτό που νιώθω για εμάς, μετά πως εσύ τόσα χρόνια ποτέ δεν με ερωτεύτηκες, μετά πως είμαι εγωίστρια και δε μ αρέσει να χάνω, μετά πως είσαι το τέλειο μου, σε θαυμάζω, σε ζηλεύω, σε θέλω κοντά μου, μετά έλεγα πως μου κάνεις κακό αφού μου βγάζεις το χειρότερο εαυτό, μετά πως όχι εμείς οι δύο είμαστε ο ένας για τον άλλον και άρα αξίζει, μετά πάλι τα έβαζα μαζί σου, μετά πάλι τα έβαζα μαζί μου, συναισθήματα, συναισθήματα σωρός! Φταίς κι εσύ όμως που όπως τα έδινες όλα, έτσι τα έπαιρνες.Έχω χάσει το μυαλό μου? μάλλον... αλλιώς πώς να εξηγήσω οτι τώρα που επιτέλους έφυγες εγώ υποφέρω? και συνειδητοποιώ οτι αυτό που θέλω δεν είναι να βγείς απο μέσα μου αλλά να καταλήξουμε μαζί? Σε θέλω δικό μου, μαζί μου, ζευγάρι, στη ζωή σου και στη ζωή μου. Αυτό θέλω. Όχι να σε ξεπεράσω. Αυτό..