ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάθομαι και αναλογίζομαι το πόσο πολύ έχω αλλάξει ως άνθρωπος.Ο τρόπος σκέψης μου είναι τελείως διαφορερικός Μέρα με την μέρα αλλάζουμε,ωριμάζουμε.Είναι πραγματικά εντυπωσιακό αλλά συγχρόνως και δύσκολο.Εξελίσσεσαι και προσπαθείς να πάς μπροστά στην ζωή σου αλλά τα άτομα στα οποία έχεις επενδύσει μένουν στάσιμα και ακολουθούν πορεία αντίστροφη απο την δική σου.Δεν είμαι ο ίδιος άνθρωπος που ήμουν πριν απο ένα η δύο χρόνια,δεν ανέχομαι τα πάντα και ούτε μπορώ να συγχωρήσω το ο,τιδήποτε.Μεγαλώνοντας αποκτάς άλλη αντίληψη,βλέπεις πράγματα που παλαιότερα δεν θα παρατηρούσες καν και αποκτάς άλλες ανάγκες.Τι κάνεις λοιπόν στην περίπτωση που εσύ προχωράς στην ζωή σου ενώ ο περίγυρος σου μένει στάσιμος;Συνεχίζεις να κάνεις παρέα με αυτά τα άτομα για να αποφύγεις την ''πρόσκαιρη''μοναξιά ή παίρνεις τις αποστάσεις σου;Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα φαινομενικά είναι εύκολη-εφόσον δεν σε καλύπτουν οι φίλοι σου είσαι ειλικρινής μαζί τους και πάς παρακάτω.Το ζητούμενο είναι το πόσο δύσκολο είναι να πάς παρακάτω.Δεν είναι εύκολο να βάλεις τέλος σε μια φιλία.Δένεσαι συναισθηματικά με τον άλλον,πόσο μάλλον αν είναι και μακροχρόνια φιλία.Αλλά μια φιλία δεν συνεπάγεται με την αμοιβαία αυτοεξέλιξη και αυτοβελτίωση;