ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

κι αυτή, ετσι? Ίσως. Εχουν γραψει πολλοι εδω μεσα για κάποια αγαπη, για κάποιον ερωτα, για κάτι που τους πονά και τους βασανίζει. Τι διαφορετικό εχει η δική μου? Τίποτα. Ειναι το ιδιο ίσως και λιγοτερο πονεμένη απο αλλες. Σε σκέφτομαι να μου χαμογελας, εγω πλησιάζω προς το μέρος σου και εσυ με αγκαλιάζεις και μου λες "επιτελους, μου ελειψες". ή "επιτελους..σε περιμενα καιρό". Και εγω, σαν να μην εφυγες ποτέ, συνεχιζω τη ζωή μου μαζί σου, σου συγχωρώ ολα σου τα λάθη, ολες τις νύχτες που σε χρειαστηκα και δεν ησουν εκει και προχωρω, σαν να μην περασε μια μερα.οπως το τραγουδι. Γιατι σ'αγαπω.Γιατι ξυπνάω και κοιμαμαι με τη μορφή σου στο μυαλό μου.Γιατι εχω φανταστει ολη μου τη ζωή μαζί σου και κανεις μα κανεις δεν μπορεσε ως τωρα να σε αντικαταστήσει. Το σώμα μια χαρά δίνεται, η ψυχή δυσκολα. Και κανεις μα κανεις δεν μπορεσε ουτε την ακρη της να αγγιξει, αληθεια, ψυχή μου. Και όσο οι αλλοι με αποτρεπουν απο το να σε σκέφτομαι, τόσο εγω πεισμώνω και λέω "μα γιατι?.." Ισως ολα ειναι ενα όνειρο, ίσως κάποια στιγμή ξυπνήσω και διαπιστώσω οτι πρεπει να σ'αφησω και σενα και μενα, τον παλιο μου εαυτό. Ισως ομως ξυπνήσω και είσαι δίπλα μου. Ναι, ενταξει, αυτα γίνονται στις ταινιες.Αλλά γιατι να μην σκέφτομαι οτι θα σου κρατώ το χέρι εγώ στη ζωή σου? Σ'αγαπάω και δεν με νοιαζει τίποτα.Γιατί κανεις ποτε δεν θα καταλάβει πως ειμαι στα χέρια σου. Γιατί ποτε κάνεις δεν θα νιώσει πως νιώθω όταν κοιταω τη γραμμη του λαιμου σου.Γιατί ποτε, κανείς, δεν θα καταλάβει ότι μερικές φορές η αγκαλιά σου ειναι η κόλαση η ίδια και ο παραδεισος μαζι. Ίσως με καταστρεψεις.Ισως με διαλυσεις. Ισως όμως και να μου πεις μια μερα ότι ειχα δικιο σε όλα. Κανεις δεν θα διαβασει τη εξομολόγηση αυτή, ειναι πολυ μεγαλη. Αλλά δεν με νοιαζει.. Δεν με νοιαζει θα πω πόσο σ'αγαπάω. Δεν με νοιαζει να πουν οτι το έχω χάσει. Δεν με νοιαζει. Δεν μπορω να "γδαρω" το αγγιγμα σου απο πάνω μου, δεν μπορώ να διωξω τιποτα απο σένα και δεν θελω. Αυτο κάτι σημαίνει. Κι οσα κι αν πω, πάλι λίγα θα ειναι. Γιατι σ'αγαπώ. Γιατι δεν με νοιαζει τίποτα. Και στο κάτω κάτω..δικαιωμα μου.. Σε περιμενω. Και οσα ποτε δεν σου εχω πει και ουρλιαζουν μεσα μου και πνιγουν, θα στα πω καποια στιγμή. Οχι για αλλο λόγο, αλλά για να δεις κι εσυ οτι ημουν εδω τόσο καιρό και σε περιμενα. Και ισως τρομαξεις, ισως δεν αντεξεις, αλλά θα καταλαβεις οτι ποτε δεν σου ειπα κατι και δεν το εννοουσα.. Και ολα θα ειναι παλι εδω...