ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

πηγαινα να σας εκφρασω την στεναχωρια μου για τον πρωην μου με τον οποιο οσο καιρο ημασταν μαζι λεγαμε οτι θα συνεχισουμε να κανουμε παρεα γιατι η αληθεια ειναι πως ημασταν καλο διδυμο, αλλα εδω και 2 μηνες που ειμαστε χωρια μετα απο 2 χρονια σχεσης δεν επικοινωνουσε, οποτε υπεθεσα οτι αυτα που ελεγε τελικα ηταν αερολογια, αλλα την ωρα που εξεφραζα τον πονο μου νομιζοντας οτι εχασα εναν δικο μου ανθρωπο μου εστειλε για να με ρωτησει αν κανω κατι διαφορετικα να με παρει για να μιλησουμε επειδη λεει θελει να μιλαμε. απλως επειδη δενομαι σπανια, οταν δενομαι με καποιον δε θελω να φυγει απ' τη ζωη μου κι ο τυπος ειλικρινα περα απ' το ερωτικο-γιατι δε συζηταμε γι'αυτο τωρα- με ολοκληρωνει, με καταλαβαινει, με υποστηριζει, παιζουμε βιντεοπαιχνιδια μαζι, κανουμε βραδινο μπανιο, δεν παμε σε μαγαζια αλλα μονο σε πλατειες ή σε καποια παραλια και μετραμε τα αστερια πινοντας (ενταξει, ενταξει και δινοντας φιλια, αλλα δεν συζηταμε αυτο τωρα), κανουμε ναργιλε , λεμε τα μυστικα μας, οταν ειναι ο ενας απ' τους 2 αρρωστος ή τραυματισμενος (που μας εχει τυχει) ο αλλος τον φροντιζει σαν να ειναι η μανα του που το βρισκω πολυ γλυκο. τον αγαπω ρε παιδια. δεν θα αντεχα να μην επικοινωνησει. κλαιω αυτη τη στιγμη να ξερετε, χαρηκα πολυ, γιατι ειμαι 22 και νομιζω πως πριν 2 χρονια βρηκα τον καλυτερο μου φιλο. πραγματικα συγκινηθηκα, καλη συνεχεια σε ολους.