ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δεν ειχα γνωρισει το πολυ του, ισως και να μου εφτανε το λιγο των αλλων.Αμα δεν ειχα γνωρισει αυτο το συναισθημα του εγκεφαλικου οργασμου οταν δυο εγκεφαλοι συντονιζονται στο ιδιο μηκος κυματος, απο επιθυμια, απο ερωτα, απο ποθο, επειδη ειναι τοσο ομοιοι? Δε ξερω. Απλα συνεβη. Και παντα συνεβαινε γυρω του. Απο την αρχη ακομα χωρις καν να με εχει αγγιξει. Απλα και μονο επειδη βρισκονταν κοντα μου ξαπλωμενος στο ιδιο κρεβατι. Σαν να αλληλεπιδρουσαν τα ηλεκτρομαγνητικα πεδια των εγκεφαλων μας και συντονιζονταν. Ποιος ξερει, μπορει η υποθεση μου οντως να συνεβη!Αμα δεν ειχα αναγνωρισει τη μυρωδια του οταν τον πλησιασα για πρωτη φορα πιο κοντα ως την πιο ομορφη και οικεια μυρωδια του κοσμου. Μια μυρωδια που σαν να ξυπνουσε αναμνησεις. Κι ας μην τον ηξερα απο πριν.Αμα τα χαδια του δεν ηταν τοσο τρυφερα και απαλα, ομιλητικα και συνεσταλμενα ταυτοχρονα, ακριβως οπως τα χρειαζομουν. Ευαισθητα οπως αυτος.Αν το σωμα του δεν κουμπωνε τοσο ιδανικα με το δικο μου, λες και φτιαχτηκαμε μαζι ως μια μαζα και μετα μας ξεκολλησαν σε δυο σωματα.Αν δεν ηταν τοσο ομορφα πλασμενος για μενα και μεσα κι εξω, για να μου προσφερει ηδονη σε ολες μου τις αισθησεις.Τοτε ισως θα μπορουσα να ζησω μια φυσιολογικη μετρια ζωη μη γνωριζοντας οτι μπορει να υπαρχει ενα τετοιο πλασμα. Και να ειμαι με καποιον αλλο που δεν μου προκαλεσε ολα αυτα, νομιζοντας οτι τον αγαπω και ειμαι ερωτευμενη μαζι του. Και θα ημουν. Ισως να ταιριαζαμε σε πολλα και σε αλλα τοσα καθολου. Χωρίς να τον εχω γνωρισει ποτε αυτον μπορει να πιστευα οτι αυτο είναι το καλύτερο που μπορεί να μου τυχει. Ομως δε θα ηξερα τι εχω χασει. Τωρα ξερω τι εχω χασει.