ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Από τη στιγμή που θα ανοίξω τα μάτια μου το πρωί μεχρι το βράδυ αργα που θα τα ξανακλείσω, μονιμως έχω κάτι να κανω. Ξυπνάω στις 7.00, μαγειρεύω, βάζω πλυντήριο, μαζεύω το σπιτι, πάω στη δουλειά, γυρίζω το μεσημέρι, τρώμε, μαζεύω την κουζίνα, απλώνω τα ρούχα, πάω σούπερ μάρκετ, πάω γυμναστήριο, ξαναπάω στη δουλειά, γυρίζω σπιτι, τρώμε, μαζεύω την κουζίνα, κανω ένα μπάνιο και πέφτω στο κρεβάτι, βλέπω τα μικροπράγματα του lifo και κοιμάμαι. Αυτό επαναλαμβάνεται με μικρες παραλλαγες Σ/Κ και αργιες. Ξέρω ότι όλες οι εργαζομενες μαμαδες τα ίδια κάνουν. Εγώ όμως δεν μπορώ άλλο, εξαντλήθηκα. Νιώθω συνέχεια κουρασμένη. Πλέον δεν έχω κίνητρο/ενδιαφέρον στη δουλειά μου η οποία είναι απαιτητική και έχει ευθύνες. Τα πράγματα θα είναι έτσι για ακόμη δυο χρόνια, μέχρι να τελειώσουν τα παιδιά το σχολείο. Μετά πιστεύω θα είναι καλύτερα τα πράγματα. Μέχρι τότε τι κάνουμε, όμως.... δεν έχω άλλη υπομονή