ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Βαρέθηκα τα άτομα που τελικά δεν είναι εκεί όταν τα χρειάζεσαι παρά το ότι το υποσχέθηκαν και που στο τέλος κάνουν σα βρεγμένες γάτες αποζητώντας και πάλι επαφή. Βαρέθηκα την υποτίμηση των ανθώπινων συναισθημάτων στα πλαίσια ενός ψευδεπίγραφου ορθολογισμού. Βαρέθηκα τα άτομα βουτηγμένα σε καταστάσεις τραβάτε-με-κι-ας-κλαίω, παραδομένα σε κάτι σαν σύνδρομο στοκχόλμης, όπου δεν κάνουν τίποτα μα τίποτα για να βγουν απ'το τέλμα τους λες και τη βρίσκουν με το να τους ρίχνουν μόνο και μόνο για να βιώνουν τη χαρά στην αντίθεση του συναισθήματος επανύψωσης. Και που αυτά τα άτομα έρχονται περιοδικά φέρνοντας τα ίδια παράπονα και περιμένοντας συμβουλές. Βαρέθηκα να δίνω τις ίδιες και τις ίδιες συμβουλές αφού τίποτε δεν αλλάζει, βαρέθηκα να ξοδεύω σάλια, κι ας ήμουν εκεί γι'αυτούς, τώρα πραγματικά κουράστηκα, δε θέλω να ξαναμιλήσω άλλο, δε θέλω ούτε να κουνάω το κεφάλι μου συγκαταβατικά πια. Βαρέθηκα να βλέπω να ποστάρει όλος ο κόσμος μαλακίες-τσιτάτα-εμπνευστικά αποφθέγματα στο fb με την ελπίδα πως ίσως απομυζήσουν στιγμιαία κάτι από τη "σοφία" τους και που στο τέλος της ημέρας καταλήγουν πάλι, ειρωνικά, στα ίδια και στα ίδια τέλματα, που τα τσιτάτα υποτίθεται πως πολεμούν. Βαρέθηκα αυτήν την εποχή της αναλωσιμότητας σε οτιδήποτε, αυτόν τον εύκολο χαβαλέ, τις βεβιασμένες ποτέ πραγματοποιημένες υποσχέσεις, τις σάπιες μάπες στο ίντερνετ, την ανάγκη για επίδειξη, την ημιμάθεια, δε μπορώ άλλη τοξικότητα, φτάνει.