ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Και η εξομολογημένη αμαρτία, αμαρτία είναι. Κι αν ακόμα ξεπεράσει κανείς την ανεπάρκεια και την δειλία του να απευθύνει αυτά που πρέπει και εκεί που πρέπει, πάλι αμαρτία παραμένει. Ίσως το να συγχωρείς τα "ξένα" απαλύνει τα δικά σου. Αυτούς που αδίκησες στα μάτια να τους βλέπεις. Να αντέχεις το αδυσώπητο βλέμμα των προδομένων. Τα προδομένα μάτια δύσκολα δίνουν συγχωροχάρτια.Και το να γράφει κανείς εδώ γυρεύοντας βάλσαμα για την ψυχή, είναι πιο πρόστυχο και πιο αισχρό από το να τα κρατάει μέσα του. Να τον πονάνε οι όποιες τύψεις, να τον ενοχλούν, να τον βασανίζουν. Η βάσανος των τύψεων είναι μια κάποια κάθαρση. Μια ασπιρίνη ευθιξίας στην λησμονιά των αναίσθητων.Δεν θέλω να εξομολογηθώ. Να σε βρίσω θέλω. Κατάμουτρα.Δεν έχω την αξιοπρέπεια να το κάνω. Αυτή είναι η δική μου αμαρτία. Δεν με συγχωρώ.