Συμβαίνει αυτό που περιγράφεις: οι γονείς να βγάζουν τα ''απωθημένα'' τους μέσω των παιδιών. Επίσης, το γεγονός ότι οι γονείς κατά κανόνα αγαπάνε τα παιδιά τους, δε σημαίνει ότι κάνουν και το καλύτερο για αυτούς.Μετά από πολλά χρόνια ''ερευνών'' ξέρεις πού κατέληξα για τους γονείς: αν θέλεις να κάνουν κάτι, μην τους μιλάς εσύ, να τους μιλήσει στο άσχετο κάποιος τρίτος για αυτό που θέλεις. Τον τρίτο άσχετο θα τον ακούσουν με πολύ μεγαλύτερη προσοχή από το παιδί τους το οποίο είναι εξ ορισμού άμυαλο γιατί μόνον ''αυτοί ξέρουν που θέλουν το καλό του''.
28.1.2017 | 19:00
Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα!
Ήμουν μια κοπέλα πάντα με το χαμόγελο στα χείλη,έτσι μου έλεγαν "πάντα με το χαμόγελο είσαι ",μέχρι που πέρασα σε μια σχολή που την σιχαινόμουν και συνεχίζω να τη σιχαίνομαι ,καθώς δεν την έχω τελειώσει...σχετικά εύκολη αλλά μου είναι εντελώς αδιάφορη...έχασα τη χαρά μου ,την αυτοεκτίμησή μου ,τον εαυτό μου!!!Κι αυτό επειδή κάθε φορά που αποφάσιζω να την αφήσω έχω ψυχολογικό πόλεμο απο τους γονείς μου, οι οποίοι με απειλούν με τα προβλήματα υγείας τους.Κανένας από τους δύο δεν έχει κάποιο πτυχίο!!Για αυτό πρέπει να αποφασίζουμε να κάνουμε οικογένεια και παιδιά ,όταν είμαστε έτοιμοι να χαιρόμαστε με τη χαρά των παιδιών μας κι όχι όταν είμαστε έτοιμοι να χαρούμε μόνο με αυτό που θα θέλαμε για τα παιδιά μας!Απωθημένα, κενά που θέλουμε να μας τα καλύψουνε και καταλήγουμε να δημιουργούμε ανθρώπους με μεγαλύτερα απωθυμένα και κενά,να τα αγαπάμε επειδή είναι παιδιά μας κι όχι για αυτό που είναι...κρίμα!Τα δίνεις όλα να τα μεγαλώσεις και περιμένεις ανταπόδοση...ναι ανταπόδοση, να μην σε ξεχνάνε, να σε στηρίζουν να σε αγαπάνε!!!Όταν περιμένεις ανταπόδοση μέσω των επιλογών τους ,των επιθυμιών τους και των πεποιθήσεων τους,θα "πάρεις" το πτυχίο τους,τη δουλειά τους ,την επιτυχία τους αλλά θα χάσεις εκείνα!!!!
1
