10.6.2013 | 18:21
Αμαρτιες γονεων
Η μητερα μου ειναι ψυχιατρικα διαταραγμενη. Σιγουρα χρειαζεται μια επιπλεον φροντιδα, περαν της φαρμακευτικης αγωγης που ακολουθει, αλλα δεν ξερω τι ειναι αυτο που πρεπει να κανω. Δεν ξερω καν αν ειμαι το παιδι που θα επρεπε να ειμαι γι αυτην. Δεν ξερω αν ολες αυτες οι εντασεις που δημιουργουνται οφειλονται στο θεμα υγειας της, ή εχει το ακαταλογιστο, αλλα πραγματικα ολοι κανουμε υπομονη. Με εχει κουρασει αυτη η κατασταση. Θελω να ζησω μια κανονικη ζωη επιτελους! Να νιωσω λιγο ξεγνοιασια, ηρεμια και ασφαλεια. Πολλες φορες εγω βρισει την τυχη μου για ολα αυτα που συμβαινουν. Σε ποιον χρωσταω ολη αυτη τη δυστυχια, και ποιος μ εχει κλεψει τη χαρα; Χιλιες φορες να ημουν παιδι χωρισμενων γονιων, τουλαχιστον εκει, θα ειχα δυο γονεις και οχι εναν οπως εχω τωρα. Θελω πισω τη ζωη που μου ανηκει.Ειμαι 24 και εχω χασει καθε ελπιδα.
