ότι δεν λύνεται κόβεται Μεγάλο τ "βάρος σου" αλλά η λύση, ενώ είναι εμφανέστατη, δεν δείχνει πως θ γίνει ποτέ κ επιλογή σου
Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...
ότι δεν λύνεται κόβεται Μεγάλο τ "βάρος σου" αλλά η λύση, ενώ είναι εμφανέστατη, δεν δείχνει πως θ γίνει ποτέ κ επιλογή σου
Μπορεί να βρεθει ένας συζυγος που να σου προσφέρει όλα αυτά που ονειρεύεσαι αλλά ποτέ δεν θα είναι δικά σου. Θα τα χαίρεσαι για όσο επιθυμεί εκείνος και πάντα θα εξαρτάσαι από εκείνον. Το θέμα είναι να βρεις κάποιον να σε αγαπήσει γι αυτο που είσαι σε όποια οικονομική κατάσταση κι αν είσαι και τότε δεν θα χρειάζεται να ντρέπεσαι για τίποτα. Αυτό είναι πιο δύσκολο απ το να βρεις έναν πλούσιο. Το να βρεις κάποιον να σε αγαπάει πραγματικά και μαζί να καταφέρετε τα πάντα.
Δυστυχώς, όπως τα περιγράφεις, η απάντηση στο τί από τα δύο σε περιμένει στο τέλος της εξομολόγησής σου είναι το δεύτερο.
Αυτή είναι η γνώμη μου και μόνο υπομονή μπορείς να κάνεις μέχρι να κλείσει τα μάτια του τουλάχιστον ο ένας από τους δύο.
Με αυτή τη νοοτροπία που έχουν και αποκομμένη από κοινωνικό περίγυρο όπως περιγράφεις, δε μπορείς με βάση τη δική μου λογική να κάνεις από μόνη σου κάτι παραπάνω, εκτός του να εκθέσεις ολόκληρη την κατάσταση χωρίς να ντρέπεσαι σε κάποια μελλοντική σου σχέση που θα έχεις σιγουρευτεί ότι αξίζει την εμπιστοσύνη σου.
Επίσης, ξεκολλήστε από τα παραδοσιακά στερεότυπα τύπου "ωραίος γαμπρός, με αμάξι, δικό του σπίτι, πολλά λεφτά και πώς να έρθει σε αυτό το αχούρι" και αυτό δεν αφορά μόνο τους γονείς σου αλλά και εσένα.
Εσύ δεν ψάχνεις κάποιον να σε ξελασπώσει, αλλά να σε αγαπήσει για αυτό που είσαι. Και για αυτό, πάνω και πέρα από όλα τα άλλα πρέπει να έχει αγνή καρδιά.
Αν και η "Σταχτοπούτα" παραμένει ένα παραμύθι, σου εύχομαι να φανείς τυχερή.