ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Δοκίμασες να της μιλήσεις ξανά; Οι άνθρωποι δε φεύγουν απο μικροδιαφωνίες. Συνήθως μαζεύονται πράγματα και οι "μικροδιαφωνιες" είναι τα κερασακια στην τουρτα. Δεν ειναι να αφηνεις τον αλλο φυγει, μπας και επιστρεψει, αν πραγματικα τη θελεις να πας να τη βρεις.... Ισως μετα απο καποιο διαστημα χώρια και με καθαρό μυαλο να μπορειτε να πειτε και τι εφταιξε

Αυτό με την παροιμία με τα πορτοκάλια που γράφεις, το θεωρώ κάπως μακριά από τη δική μου αισθητική, γενικά δεν χρησιμοποιώ τέτοιες παροιμίες και να τις συγκρίνω με τις ανθρώπινες σχέσεις.
Δεν λέω ότι φταις εσύ, το χρησιμοποιεί πολύς κόσμος, όπως και το ''έδεσε τον γάιδαρό του'' που λένε για τη σιγουριά που νιώθει κάποιος σε μια σχέση, το είχα ακούσει και στο κοινωνικό μου περιβάλλον, απλά εγώ τα θεωρώ αντιαισθητικά.
Από εκεί και πέρα γράφεις το εξής: ''. Το χειρότερο όμως είναι πως στη περίπτωσή μου ερωτεύτηκα κάποια η οποία ήταν από κάθε άποψη ιδανική για μένα. ''
Αφού ήταν ιδανική για σένα, τότε πώς ήταν το χειρότερο ότι την ερωτεύτηκες;
Εκτός αν η εξομολόγηση γράφτηκε για να παρηγορηθείς ή για να αυταπατάσαι ότι την ξεπέρασες.
Γιατί τα μεγάλα πάθη και οι μεγάλοι έρωτες δεν ξεπερνιούνται εξομολογούμενε.
Κι ίσως παρά τα όσα λες να το νιώθεις κι εσύ μέσα σου.
Κι αδυνατώ να καταλάβω πώς διαφώνησες για ένα άνευ ουσίας θέματος μαζί της και δεν έκανες πίσω αν ήταν ιδανική για σένα όπως γράφεις.
Δεν πιστεύω πως απομυθοποιούνται τα μεγάλα πάθη και οι μεγάλοι έρωτες.
Αν συμβεί αυτό τότε ήταν ένα πάθος junk food.
Δεν ήσασταν ιδανικοί ο ένας για την άλλη αν τα λόγια που γράφεις τα εννοείς και δεν είναι απλά ιαματικά προς την πληγή σου.
Οι αληθινοί έρωτες τσαλαπατάνε τον εγωισμό μας, βουτάμε με πάθος μέσα τους και υποχωρούμε κιόλας.
Αν τα λόγια που γράφεις στην εξομολόγηση είναι όπως έλεγε κι ο μακαρίτης ο Παντελής σε ένα τραγούδι του ''μη μου τηλεφωνήσεις τίποτα μη ζητήσεις, και θα τα καταφέρω, είμαι σίγουρος το ξέρω, μη μου τηλεφωνήσεις, τίποτα μην πιστέψεις, μιλάει το ποτό, στο ακουστικό προσμένω'', αν τα λες χωρίς να τα πολυπιστεύεις δηλαδή, απλώς για να αντέξεις το χωρισμό αλλά μέσα σου πονάς και δεν έχεις απομυθοποιήσει τίποτα από εκείνη, τότε και μόνο τότε υπήρξε αληθινός έρωτας αυτός που είχατε.

κρατάει χρόνια η κολώνια των "συναισθημάτων" κ η αμασητη παραμυθα γ "αγάπες κ λελουδα" αλλά πάντα τ φαντασιακό είναι προτιμότερο απ την πραγματικότητα στ δίποδο είδος μας

Πέσατε από τα συννεφα και γκρεμοτσακιστηκατε δηλαδή. Κι εγώ που νομιζα οτι τα παραμυθια εχουν ωραιο τέλος. Τουλάχιστον είναι αμοιβαίο όπως τα περιγράφεις οπότε θα πάτε εύκολα παρακάτω.

Ναι, έτσι (κάποιοι) λένε, "αν αγαπάς κάτι άστο να φύγει..." με τη διαφορά ότι ποτέ δε μπαίνεις σε τέτοιες σκέψεις όταν αγαπάς κάτι πραγματικά.
Στη δική σου περίπτωση, το μόνο που βλέπω εγώ να αγάπησες στην εξομολόγηση είναι το παραμύθι του έρωτά σου και είναι αυτό που δεν αφήνεις ακόμα να φύγει.
Όταν δύο άνθρωποι για μία μικροδιαφωνία χωρίζουν -κακά τα ψέματα- ποτέ δεν είχαν αγαπήσει ο ένας τον άλλο.