ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι 18 και εκεινη 23. Απο την πλευρα μου πρωτη φορα ενοιωσα ετσι για καποια. Σε σημείο να τη νοιαζομαι, να σκέφτομαι μελλοντικά, να μου λείπει. Ειναι η πρωτη μου ρεαλιστικη σχέση. Αυτο που με απασχολεί ειναι το γεγονός οτι νοιώθω ανεπαρκής. Λογω πανελληνιων δεν εχω οσο ελεύθερο χρόνο θα ηθελα για να βρισκομαστε. Το ξερει και δειχνει κατανοηση. Με στηριζει και πολλες φορες μου λεει οτι αν δεν εχω τελειωσει με το διαβασμα μπορούμε να βγούμε πιο αργα ή αλλη μερα που θα ειμαι πιο λασκα. Απλα απο μόνος μου νοιωθω οτι δεν της προσφερω αρκετά και οτι πιστευει οτι απλα την θελω για την καυλα. Της εχω εξομολογηθει ολα οσα νοιωθω και σκέφτομαι, αλλα για τα μελλοντικα μου σχέδια αμφιβάλλει πολύ. Δικαιολογώ τη συμπεριφορά της γιατι σαν άνθρωπος ειναι πολύ επιφυλακτική. Οσο σπουδαζε ηταν με ενα αγόρι 2,5 χρόνια. Χώρισαν επειδή την απατησε. Το τελευταιο χρόνο ηταν μονη της. Δεν επιχειρησε να κανει σχεση γιατι δεν ενοιωθε ανετα. Εχουμε λιγο καιρο που γνωριζομαστε και ειμαστε μαζί. Ειναι λογικο να εχει τις αμφιβολίες της. Αλλα βρε παιδιά, οταν της λεω οτι μετα τις πανελλήνιες θα εχουμε απλετο χρονο για να βλεπομαστε και πως ειμαι διατεθειμενος να βρω σπιτι και να μενουμε μαζι, καταλαβαινω οτι δεν με πιστευει και ποναω. Δεν απαιτω να πιστεψει οτιδηποτε λεω αν και τα εννοω ολα οσα λεω, αλλα απλως να μου δωσει χρονο. Να της αποδειξω οτι ειμαι ξεκαθαρος και δεν τα λεω για την πλακα μου. Ωρες ωρες φοβαμαι οτι θα μου φυγει....και δεν μπορω να με φανταστω πλεον χωρις εκεινη....