ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Θεωρώ ότι από πολύ νωρίς τα είχα βρει με τον εαυτό μου και πάντα έκανα όλα αυτά που μου άρεσαν παρόλο που ήταν αντιφατικά (διάβασμα, αθλητισμός αλλά και bar, μπουζούκια κι ότι άλλο φαντάζεται κανείς).Με τις γυναίκες, μολονότι εμφανισιακά είμαι μάλλον αδιάφορος, είχα το "κοκκαλάκι της νυχτερίδας" (Σε αυτό εκτιμώ ότι έπαιξε ρόλο η αυτοπεποίθησή μου και το γεγονός ότι εξ αρχής ξεκαθάριζα ότι δεν μ' ενδιέφερε η δημιουργία σχέσης). Κάποια στιγμή γνώρισα μία κοπέλα που πληρούσε τις προδιαγραφές μου και φυσικά την παντρεύτηκα αμέσως. Κάναμε λοιπόν την οικογένειά μας με τα παιδάκια μας κι όλα καλά.Το θέμα είναι ότι πλέον έχει αρχίσει να με ζηλεύει κι όσο περνάει ο καιρός το πράγμα χειροτερεύει. Η ζήλεια είναι μία άγνωστη έννοια για μένα και αυτό την εξοργίζει ακόμη περισσότερο. Δεν μου προσάπτει το παραμικρό, αφού δεν της έχω χαλάσει ποτέ χατήρι, αλλά την πειράζει ότι δεν αλλάζω και συνεχίζουν να μου αρέσουν το ίδιο, όλα αυτά που έκανα όταν ήμουν φοιτητής. Γιατί πρέπει να "μεγαλώσω" και γιατί να γίνω ο κλασσικός 40άρης?