ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
6.12.2018 | 22:28

ανάμεικτα συναισθήματα

Φίλες και φίλοι, τους τελευταίους μήνες έχω μία σχέση. Εξ αποστάσεως. Εντάξει, δύσκολα τα πράγματα , αλλά βρισκόμαστε όσο πιο τακτικά μπορούμε και αντιμετωπίζουμε χωρίς εντάσεις ή με άσχημες συμπεριφορές τα προβλήματά μας. Σε γενικές έχουμε συχνή επαφή, εκτός από τρεις φορές. Την πρώτη φορά, εκείνος είχε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας καταλήγοντας στο νοσοκομείο. Την δεύτερη, είχαμε τσακωθεί άσχημα και δεν μιλούσαμε για μέρες. Τέλος, την τρίτη φορά , ενώ μιλούσαμε κανονικά , ξαφνικά αποσυνδέθηκε από παντού και σταμάτησε να απαντάει. Στην αρχή υπέθεσα πως είχε κάποια δουλειά, έπειτα πως κάτι τον έχει πειράξει ή πως έχει τσατιστεί μαζί μου. Αφού περίμενα μέρες αποφάσισα να επικοινωνήσω με ένα κοντινό του άτομο το οποίο μου είπε πως εδώ και μέρες, δεν μιλά σε κανέναν, δεν τρώει, δε βγαίνει από το σπίτι. Μετά από αυτό , τα συναισθήματα μου είναι ανάμεικτα. Μία νιώθω θλίψη που ο άνθρωπος μου είναι έτσι και δε ξέρω τι να κάνω, μία θυμό που δεν επικοινώνησε καθόλου μαζί μου αυτές τις μέρες , αλλά και απόγνωση να πάω να τον δω, να τον βοηθήσω, αλλά η αλήθεια είναι ότι δε ξέρω πως να του σταθώ ή αν θέλει καν να με δει. Στις αρχές της σχέσης μας είχαμε κάνει μια συζήτηση για την κατάθλιψη που έχει περάσει και για το γεγονός ότι κατά καιρούς κλείνεται υπερβολικά πολύ στον εαυτό του, αλλά είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει κάτι τέτοιο και δεν ξέρω πως να το αντιμετωπίσω.
3
 
 
 
 
σχόλια
Μπορείς να πας να τον δεις αφού αυτό στη τελική θες να κάνεις. Τώρα πως θα το αντιμετωπίσεις θα το δεις εκείνη την ώρα, δε χρειάζεται πολύ σκέψη. Οι ανρθωποι που υπέστη σε κατάθλιψη μόνη τους δεν μπορούν να την ξεπεράσουν σίγουρα, και με το να τον αφήνουν στην " ησυχία" του δεν είναι και τόσο καλό. Ίσως όντως να χρειαστεί και κάποια υποστήριξη από κάποιον ψυχολόγο, αλλά αν δεν υπάρχει κάποιον να τον υποστηρίξει σ όλο αυτό πώς θα το κάνει;
Scroll to top icon