ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Κάθε φορά που βλέπω κάποιον να παίζει ακορντεόν απ'ευθείας στο μυαλό μου έρχονται οι ιστορίες του πατέρα μου για τα παιδικά του χρόνια μέσα στην φτώχεια.Αυτομάτως χωρίς δεύτερη σκέψη μπαίνει το χέρι στην τσέπη να δώσει κάτι, ότι μπορώ. Αν μάλιστα παίζει όμορφα αφήνω και χάρτινο και ας στερηθώ και τον καφέ ή ένα φαγητό απ'έξω. Πολλές φορές βέβαια λέω τι μλκς είμαι αλλά ρε γμτ δεν ξέρω γιατί το νιώθω αυτό. Νιώθω σαν να μου χαμογελάει ο πατέρας μου και σαν να πηγαίνω στο παρελθόν και του λέω μην στεναχωριέσαι Σπυράκο, όλα καλά θα πάνε όταν μεγαλώσεις.Να'σαι καλά ρε πατέρα, σε ευχαριστώ για όσα μου έμαθες και που συνεχίζεις να στέκεσαι βράχος στο σπίτι μας. Μακάρι όταν έρθει η στιγμή και κάνω δική μου οικογένεια να σου μοιάξω σε πολλά.