ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παιδιά φέτος εργάστηκα πρώτη χρονιά ως αναπληρώτρια παράλληλης. Και είδα στον ύπνο μου ότι και καλά με ξαναπήραν στο ίδιο σχολείο και ήμουν τόσο χαρούμενη που με πήραν πάλι και ειδικά εκεί και βρήκα τις ίδιες κοπέλες κτλ. Υποτίθεται όμως δεν υπήρχε τελικά μαθητής για εμένα, έγινε λάθος και ούτε η πρωτοβάθμια το βρήκε ως απαράδεκτο και απλά έπρεπε να φύγω. Και εγώ να κλαίω στον υπνο μου , να κοπανιεμαι κτλ. Ξύπνησα χάλια! Τώρα κατάλαβα τι άγχος το έχω τελικά το αν ξαναδουλεψω σε σχολείο. Είμαι 28 και μια φορα με πήραν μόλις φέτος. Έχω μεταπτυχιακό αλλά οι πίνακες ειδικής θα κλειδώσουν 3 χρόνια και δεν μπόρεσα να το καταθέσω, δεν πρόλαβα . Κατέθεσα μόνο το σεμιναριο. Στη γενική δεν ξέρω τι θα γίνει. Γενικά είμαστε στα σκοτάδια. Άλλη δουλειά να κάνω δε βρισκω. Στέλνω παντού, πρόγραμματα, σούπερ μάρκετ , τίποτα. Και σε όσες ιδιωτικές επιχειρήσεις έχω δουλέψει ήταν για λίγο γιατί είτε τα λεφτά ήταν ελάχιστα είτε έκλειναν .Για ένσημα ούτε λογος. Σε ΚΔΑΠ δεν μπορώ να βρω πως μπαίνουν, κανείς δε μου απαντά.Τα έχω παίξει. Σκέφτομαι να σπουδάσω κάτι άλλο αλλά όλους στην ίδια φάση τους βλέπω. Μια δουλειά θέλω, τι ζητάω πια.