21.1.2014 | 20:38
Αναρωτιέμαι
καμιά φορά αν κατάλαβες ποτέ τον πραγματικό λόγο που σταμάτησα να ασχολούμαι μαζί σου... Μάθε λοιπόν οτι έμαθα (δυστυχώς πολύ αργά) οτι προχώρησες στην ζωή σου κάνοντας το μεγάλο βήμα.. Κι ενω είχες σκοπό να το κάνεις (δεν φαντάζομαι οτι ηταν απόφαση της στιγμής) σου αρεσε να ξεσηκώνεις τα δικά μου συναισθηματα με τον τρόπο σου.Λυπάμαι μόνο που σπατάλησα τοσο χρονο με την σκέψη σου. Και λυπάμαι που σε βλέπω να ξινίζεις τα μούτρα σου καθε φορά που με βλέπεις κάπου, σαν να ήμουν εγώ αυτή που φέρθηκε σκάρτα. Άραγε τι περίμενες? Ότι δεν θα το μάθω? Η οτι θα το μάθω και δεν θα εχω κάνενα πρόβλημα μ'αυτό και θα συνεχισω να παίζω το παιχνίδι σου?Κρίμα γιατί σε είχα πολύ ψηλά και το "μπαμ" ήταν μεγάλο.