ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

αγαπητοί αναγνώστες των εξομολογήσεων, μήπως τελικά δεν είμαστε όλοι φτιαγμένοι για να ερωτευθούμε σε αυτήν τη ζωή. Πλησιάζω τα 25 και ποτέ δεν μου έχει συμβεί. Ευκαιρίες είχα για σχέσεις. Όχι πολλές αλλά ποτέ δεν εξελίχθηκαν. Είμαι μόνη και ενώ κάποτε ούσα μικρότερη, με επηρέαζε αυτό το γεγονός, πλέον δε με απασχολεί. Και ειλικρινά παρόλο που δεν έχω καμία εμπειρία ακόμα, δεν λυπάμαι. Αντιθέτως, νομίζω ότι μου αρέσει στην παρούσα φάση. Πάντοτε έδινα περισσότερη βαρύτητα στη φιλία. Δεν είναι ότι ζητάω κάτι συγκεκριμένο στον τομέα ενός συντρόφου. Είναι ότι δεν έχω νιώσει ποτέ συναισθήματα. Προσπαθώ κατά καιρούς να το εξηγήσω. Και συνήθως το απέδιδα είτε σε κάποιον εσωτερικό φόβο να αφεθώ είτε στο γεγονός ότι λειτουργώ περισσότερο με βάση τη λογική και κάποιος χρειάζεται να βρει τον τρόπο να κυριεύσει το μυαλό μου για να μπει και στην καρδιά μου. Ξέρω ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων. Αυτοί που επιθυμούν μακροχρόνιους δεσμούς, αγάπη, έρωτα και αυτοί που δεν μπορούν να ανεχθούν τη δέσμευση και οδηγούνται σε περιστασιακά πράγματα. Πιστεύω ότι ανήκω στην πρώτη ομάδα. Δηλαδή μέσα μου, επιθυμώ να ερωτευθώ κάποτε. Και μέχρι να συμβεί δεν μπορώ να με διανοηθώ σε άλλου είδους εφήμερες σχέσεις. Απλώς δεν ξέρω.. Και ποτέ να μην μου συμβεί νομίζω πως έχω στη ζωή μου άλλα πράγματα που με ευχαριστούν. Και νομίζω είναι σημαντικό το να μην περιμένει κανείς τον έρωτα για να νιώσει όμορφα. Δεν αμφισβητώ την αξία του. Απλά νομίζω ότι μπορώ και χωρίς αυτόν. Θες γιατί συνήθισα έτσι και μπόρεσα να δουλέψω πάνω στον εαυτό μου και στα θέλω μου ώστε να είμαι ευχαριστημένη; Θες γιατί φταίει κάτι άλλο στο μυαλό μου; Το σίγουρο είναι πως δεν χαλιέμαι. Ήθελα να γράψω αυτήν την εξομολόγηση γιατί διαβάζω αρκετές άλλες εδώ από νέους ανθρώπους που πασχίζουν να βρουν το ιδανικό άλλο τους μισό ή έστω κάποιον-α να μην αισθάνονται μόνοι, πιστεύοντας πως η ζωή τους καταστράφηκε επειδή δεν έχουν κάνει ακόμα σχέσεις και σεξ και πως δεν πρόκειται ποτέ να γίνει όμορφη και να αποκτήσει νόημα. Δεν ξέρω αν υπάρχουν άτομα που να το βλέπουν από την δική μου πλευρά. Άτομα που να είναι συμφιλιωμένα με την απουσία του έρωτα χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν ξέρουν να δίνουν και να δένονται σε γενικότερο επίπεδο. Οι στιγμές που μπορεί να βιώνουμε μέσα σε μια σχέση σίγουρα μας ανεβάζουν και μας ανανεώνουν αλλά και οι στιγμές που ζούμε με τον εαυτό μας έχουν ιδιαίτερη σημασία. Προσωπικά, προτιμώ να πορεύομαι μόνη και να μαθαίνω και να εξελίσσομαι και να διαμορφώνομαι σαν άνθρωπος μέσα από την επαφή μου με άλλους ανθρώπους. Γιατί δεν απορρίπτω κανέναν που μπορεί να μου προσφέρει και να του προσφέρω. Αλλά το να είμαι με κάποιον, είναι κάτι τελείως διαφορετικό για μένα. Δεν είναι τόσο απλό. Δεν ξέρω αν αυτός ο τρόπος σκέψης είναι σωστός ή λάθος. Αλλά εφόσον είμαι καλά έτσι, τότε είναι σίγουρα ο κατάλληλος τρόπος σκέψης για μένα. Να είστε όλοι καλά και να κάνετε επιλογές που σας κάνουν ευτυχισμένους. Αυτό μετράει στην τελική.