ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Αναρωτιεμαι γιατι οι ανθρωποι ειμαστε τοσο σκληροι μεταξυ μας,γιατι εχουν γινει ετσι οι ανθρωπινες σχεσεις?πολυ μοναξια.Ειμαι 32,χωρις σχεση εδω και χρονια,αρκετο φλερτ καποιες φασεις ερωτικες.Ειμαι ομοφυλοφιλη,παντα το βιωνα ως μεγαλο φορτιο.Το θεμα μου ειναι οτι καποτε ημουν πολυ αγαπητη στους φιλους μου και πλεον οχι,μετα απο καποια ψυχολογικα προβληματα απομονωθηκα,εκανα ψυχοθεραπεια,βλεπω γιατρο,το παλευω.Αλλα οποτε παω να ανοιχτω κοινωνικα νιωθω οτι δεν ειμαι η καλυτερη παρεα για τους αλλους,βλεπω οτι με αποφευγουν πλεον.Ευτυχως κανω πολλα πραγματα μονη μου,διαβαζω,παω τζοκινγκ,ασχολουμαι με τη δουλεια μου,κανω ταξιδια με γκρουπ...και παρα πολλα διαφορα ακομα... Αυτο που εισπραττω απο τους αλλους καποιες φορες με ριχνει,λες και ειμαι κατι περιεργο,σαν να τους διχαζω,σαν να τους ενοχλει κατι απο τον πονο μου,παρολο που το κρυβω πετυχημενα.Αυτα..Α και για ολους εσας που εξαρταστε διαρκως απο τον ερωτα,να θυμαστε οτι η ζωη εχει πολλα ωραια,εχει πολλου τομεις απολαυσης και πανω απο ολα ολοι ειμαστε αδελφια,οποτε ανθρωπια!