ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

που πηγαν εκεινα τα ανοιξιατικα βραδια που σε κατεβαζαν κεντρο αθηνας με τα ποδια σε αναγνωριστικο ραντεβου με γκομενακι που γουσταρεις τερμα, να ψαχνετε αμηχανα πού θα κατσετε, κρασι για αρχη, συζητηση πιο ρεουσα και απο νερο, δευτερο μαγαζι μετα (κατι πιο βαρυ σε ποτο τωρα), περασμενη ωρα (κι ας δουλευεις πρωι) και καπου εκει η επιβεβαιωση οτι οντως κατι παιζει και η επισφραγιση. Επιστροφη , στα φοιτητικα χρονια με τα ποδια ως ενα σημειο και ταξι, πιο μεγαλη με αμαξι και να μη συνειδητοποιεις οτι χαμογελας ακουσια.Ξυπνητηρι... "σας απομενουν 3 ωρες και 14 λεπτα". Και στα αρχιδια σου ολα!Πλεον η φαση μου στα 28, σε μια σχεση που ξεκινησε ετσι και δεν εμεινε τιποτα πια, υπνος απ τις 12, δικαιολογιες για αποφυγη σε προτασεις εξοδου, φρικη στη σκεψη οτι θα ξεβολευτω και θα βγω απ το σπιτι μου και πληρης γνωση οτι... ποτε πια δε θα νιωσεις το ιδιο. Μπορει να ξαναερωτευτεις, να ενθουσιαστεις, αλλα ποτε πια δεν θα μυρισεις τα γιασεμια και τα νυχτολουλουδα κατηφοριζοντας την ερμου...