ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ειμαι ανασφαλης σε παρα πολλους τομεις.Απο μικρο παιδακι παντοτε θεωρουσα πως κανω διαρκως λαθη,πως δεν ημουν αρκετα καλη στο σχολειο,πως δεν ημουν αρκετα κοινωνικη,αρκετα ομορφη,αρκετα εξυπνη,αρκετα καλη.Σημερα ειμαι 19 χρονων και εχω το ιδιο προβλημα.Περυσι εδωσα πανελληνιες και μεχρι να τελειωσει η ολη διαδικασια πιστευα πως θα αποτυχω.Αλλα τελικα τα καταφερα και περασα εκει που ηθελα,αλλα αυτο και παλι δεν μου εδωσε αυτοπεποιθηση και εξακολουθω να βασανιζομαι εσωτερικα.Οπως προανεφερα,ειμαι ανασφαλης και σε οτι αφορα την εμφανιση μου.Μεσα μου γνωριζω πως δεν ειμαι ασχημη,πως ειμαι συμπαθητικη,αλλα οταν βγαινω εξω νιωθω μειωνεκτικα σε σχεση με ολους τους υπολοιπους,αισθανομαι πως ειμαι ασχημη.Ολη αυτη η κατασταση με ριχνει,ποτε δεν ημουν πραγματικα περιφανη για τον εαυτο μου παρολο που εχω πετυχει αρκετους απο τους στοχους μου.Σκεφτομαι πως ισως για ολα αυτα να ευθυνονται ατομα που να με εχουν πληγωσει αλλα απο την αλλη ολη αυτη η ανασφαλεια και το κομπλεξ υπηρχαν μεσα μου απο τοτε που ημουν πολυ μικρη,που πηγαινα δημοτικο.Θελω να το ξεπερασω,θελω να πιστεψω σε μενα,θελω να με αγαπησω,να μην με νοιαζει η γνωμη των αλλων και καθε φορα που κανω βηματα μπροστα καταληγω παλι στο ιδιο μυζερο σημειο.