ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Να με συμπαθάτε, αλλά έχω βαρεθεί να ακούω συνεχώς φράσεις όπως "αν εσύ δεν αγαπάς τον εαυτό σου πώς περιμένεις από κάποιον άγνωστο να σε αγαπήσει" ή το άλλο το "αν περπατάς με σκυμμένο κεφάλι ή δείχνεις απόμακρη ποιος να σε πλησιάσει που δε θα φοβάται πως κάτι τρέχει με την πάρτη σου". Δηλαδή όσες κοπέλες βρίσκονται σε σχέσεις ή έχουν κατακτήσεις είναι οπωσδήποτε κοπέλες που τα έχουν βρει με τον εαυτό τους κι όσες είναι μόνες φταίει κάποιο κόμπλεξ/αίσθημα κατωτερότητας που εκπέμπουν;Πιστεύω πως έχουμε δώσει υπερβολικό βάρος και σημασία στο τι εκπέμπει ο καθένας μας και κατά πόσο αυτό αποβαίνει ελκυστικό ή απωθητικό για τους γύρω του. Αν αυτό ίσχυε τόσο πολύ κι αμετάκλητα όσο το εννοείτε, τότε σχέσεις θα έκαναν μόνο αυτοί που θα είχαν αγγίξει την υπέρτατη αυτογνωσία τους, γιατί μόνο αυτοί θα θεωρούνταν προσιτοί κι ελκυστικοί κι όλοι οι υπόλοιποι που θα είχαμε ακόμα θέματα με τον εαυτό μας να επιλύσουμε, θα μαραζώναμε στη μοναξιά. Υπάρχουν κοπέλες με χίλιες ανασφάλειες/κόμπλεξ που όμως μια χαρά και τις πλησιάζουν οι άντρες και επιθυμούν σχέση μαζί τους κι υπάρχουν και κοπέλες που μπορεί να πιστεύουν στον εαυτό τους και να βγάζουν δυναμισμό, αλλά να τις πλησιάζουν μόνο τα απελπισμένα λιγούρια που ως συνήθως την πέφτουν σε όλες. Με άλλα λόγια, αν είσαι ΟΜΟΡΦΗ, και τέρμα απόμακρη/μίζερη/εσωστρεφής/ανασφαλής/πομπός αρνητικής ενέργειας να είσαι, τις κατακτησούλες και τις σχεσούλες σου μια χαρά θα τις έχεις. Αν όμως ΔΕΝ είσαι ΟΜΟΡΦΗ, όσο καλά κι αν τα 'χεις βρει με τον εαυτό σου κι όσα θετικά στοιχεία κι αν εκπέμπεις στους γύρω σου, θα μοχθείς για να τραβήξεις την αντρική προσοχή προς το άτομό σου.Οπότε, θα συμφωνήσω και με το σχόλιο του noaname που πέτυχα κάπου σήμερα: "Μια κοπέλα με σκυμμένο κεφάλι που αποπνέει ανασφάλεια αλλά με ωραίο κώλο, μια χαρά της την πέφτουν."