ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παθητική συμπεριφορά:-Ο ανασφαλής που αποφεύγει τις συγκρούσεις ή τις καταστάσεις μπροστά σε κόσμο, είναι νευρικός και έχει άγχος.-Μπορεί να τρώει τα νύχια του, να τρίζει τα δόντια του, να παίζει με τα δάκτυλα πάνω στο τραπέζι ,να κουνάει τα πόδια, να γελάει νευρικά.=Μπορεί να υποφέρει από αϋπνίες ή πονοκεφάλους.Πως ξεπερνιέται η ανασφάλεια:1. Αυτοπαραδοχή: Να παραδεχτούμε ότι νιώθουμε ανασφαλείς, ότι έχουμε φόβους ότι είμαστε πιο αδύναμοι απ΄ότι νομίζουμε ή θέλουμε να δείχνουμε. Να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και με τους άλλους ακόμη και αν η αλήθεια μας κάνει να νιώθουμε ευάλωτοι ή μας δυσαρεστεί.4. Αντιμετώπιση των φόβων-ρίσκο : Το θάρρος στη ζωή αποκτιέται μέσα από συνεχείς προσπάθειες καλλιεργώντας τη συνήθεια ν΄αρνείται κανείς ν΄αφήνει το φόβο να του καθορίζει τις πράξεις, μαθαίνοντας να διακινδυνεύει να ζει με ανασφάλεια, ν΄αντέχει τις στερήσεις, μαθαίνοντας να κερδίζει αλλά και να χάνει στο παιχνίδι της ζωής. Να μπορεί να ρισκάρει να μπορεί να μπει στην 1η γραμμή και να πει: « Όχι ,πρέπει ν΄ αλλάξουν τα πράγματα αλλιώς θα καταστραφούμε». Να διακινδυνεύσει να χάσει τα κεκτημένα, την ιδέα που έχουν οι άλλοι γι αυτόν ,να διακινδυνεύσει να εμπιστευτεί τους άλλους, να εκφράσει τη συναισθήματα του, να είναι διαφορετικός από τους άλλους, κρατώντας τα ιδανικά του και αυτά που πιστεύει.6. Η σημασία της ανεξαρτησίας και της πρωτοβουλίας: Σήμερα έχουμε γίνει παρατηρητές των φαινομένων, ενώ οι περισσότεροι τομείς της ζωής (π.χ. εκκλησία, πολιτική) είναι κενά από ενεργητικούς ρόλους. Έτσι υπάρχουν εκατομμύρια θεατές αλλά λείπουν οι ηθοποιοί. Είναι σημαντικό στο δρόμο προς την ασφάλεια να γίνει ο πρωταγωνιστής της ζωής του, να στέκεται στα δικά του πόδια ν΄αντιμετωπίζει μόνος του τα προβλήματα του και να μην εξαρτάται από τους άλλους (οικονομικά και συναισθηματικά)Είναι αναγκαίο να μάθει κάποιος να εμπιστεύεται τους άλλους ,όπως αυτοί είναι και όχι να θέλει να τους ικανοποιήσει ή να ικανοποιηθεί από αυτούς. Να μάθει σε μία ανώτερη αγάπη (μεταλλάσσοντας -εξαγνίζοντας τα κατώτερα συναισθήματα-συγκινήσεις σε ανώτερα) που είναι η αγάπη χωρίς προσκολλήσεις και όρους. Χρειάζεται μία πειθαρχία και έλεγχος των συγκινήσεων, που δεν είναι ψυχρότητα, καταστολή, απομάκρυνση από τον κόσμο, αλλά αντίθετα είναι τάξη, δύναμη, σταθερότητα, πρακτική συναισθηματικότητα (αυθεντική έκφραση των συναισθημάτων). Και όλα τα παραπάνω με μία στάση ενεργού ενδιαφέροντος και προσφοράς προς τους άλλους.Δημιουργώντας συναισθηματική ασφάλεια Δεν είναι εύκολο για ένα άτομο που έχει μάθει να ζει μέσα στην συναισθηματική ανασφάλεια να αποκτήσει ξαφνικά, με το γύρισμα ενός κουμπιού, συναισθηματική ασφάλεια. Ωστόσο, κάτι τέτοιο δεν είναι ακατόρθωτο.Σημαντικό είναι να ξεκινήσει κανείς από μια τίμια και ειλικρινή ανασκόπηση του εαυτού του, λαμβάνοντας υπόψη τόσο τα ελαττώματα όσο και τα προτερήματά του. Έπειτα, θα πρέπει να εξετάσει τις καλές και θετικές σχέσεις στη ζωή του, να τις αναλύσει και να τους δώσει την πρέπουσα σημασία (κάτι που δεν κάνει, αφού εστιάζει αποκλειστικά στις αρνητικές σχέσεις):Βασική είναι η συνειδητοποίηση ότι κανείς δεν μπορεί να είναι αρεστός σε όλους, ωστόσο οι φίλοι και οι δικοί μας άνθρωποι μας αγαπάνε με τα ελαττώματά μας, όπως λέει και η παροιμία, και ότι δεν εξαφανίζονται στην παραμικρή αφορμή. Όταν συμβεί κάτι τέτοιο, θα πρέπει κανείς να εξετάσει το δικό του φταίξιμο, αλλά και το μερίδιο ευθύνης του άλλου.Η πορεία για τη δημιουργία συναισθηματικής ασφάλειας δεν είναι εύκολη, ίσως είναι και κοπιαστική, όμως το αποτέλεσμα αξίζει τον κόπο, αφού το άτομο αισθάνεται σίγουρο για τον εαυτό του, νιώθει ασφάλεια στις σχέσεις του, και μπορεί να διαχειριστεί τη ζωή του χωρίς φόβο και αμφιβολία.