ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

ΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΣΟΥ Ο,ΤΙ ΚΡΥΒΕΙΣ Ή ΦΟΒΑΣΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΣ.
 
 

Όλοι έχουμε πράγματα που θέλουμε να τα βγάλουμε από μέσα μας. Αλλά διστάζουμε να τα παραδεχτούμε ακόμα και στους πιο κοντινούς μας ανθρώπους. Όμως, αμαρτία εξομολογημένη, αμαρτία δεν είναι...

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΟΥΝ ΣΕ ΙΑΤΡΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ Ή ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΤΗΣ ΣΤΗΛΗΣ ΔΕΝ ΕΓΚΡΙΝΟΝΤΑΙ
ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΟΥ
22.8.2021 | 00:14

Ανασφάλειες

Μπορεί αυτό το θέμα να έχει ακουστεί πάρα πολύ εδώ, δεν γνωρίζω γιατί δεν το εχω ερευνήσει. Και μιλώντας για ανασφάλειες δεν εννοώ ανασφάλειες ερωτικού περιεχομένου. Ανασφάλειες με τον εαυτό μου. Μόνιμα τον μειώνω. Δυστυχώς οι φορές που κοιτιέμαι στον καθρέφτη και θα πω: "ναι, είσαι πολύ όμορφη σήμερα", αποτελούν μειονότητα στα "δεν μπορείς να το καταφέρεις, μάλλον δεν το'χεις", "η κοιλιά σου πετάει", "ο ποπός σου δεν είναι πολύ ωραίος" κτλ κτλ. Στη παραλία ρουφιέμαι. Όταν κάθομαι θα βάλω κάτι μπροστά από τη κοιλιά μου. Και ενώ σε δικά μου άτομα προσπαθώ να τουα τονώνω για να έχουν αυτοπεποίθηση όταν έρχεται καμιά φορά, μια στιγμή που μειώνουν τον εαυτό τους, τον δικό μου εαυτό τον αντιμετωπίζω πολύ αυστηρά. Το αναγνωρίζω ορισμένες φορές αλλά μετά από λίγο πάλι θα βρω κάτι να τον μειώσω... καμιά συμβουλή;
2
 
 
 
 
σχόλια

Όχι ρε γαμώτο, μη ρουφιέστε! Κρίμα κι άδικο. Και παραθέτω μερικές σκόρπιες σκέψεις μου...
Αρχικά, το θαλάσσιο μπάνιο είναι δικαίωμα για όλους. Παιδιά, ηλικιωμένοι, μαμάδες, μορφωμένοι και μη, πλούσιοι, φτωχοί, κάγκουρες, κουλ, ξενέρωτοι.... Όλοι το δικαιούνται, το ίδιο και εσύ. Έπειτα, δεν ξέρουμε ποτέ σε ποιους μπορεί να φανούμε ελκυστικοί, τα γούστα ποικίλουν και δεν ακολουθούν όλοι τα πρότυπα που μας πλασάρουν (ευτυχώς). Οπότε το να κρύβεσαι δεν ξέρω αν είναι και υπέρ σου στην πραγματικότητα. Το τελευταίο όμως και πιο σημαντικό απ' όλα είναι η αποδοχή. Τη θεωρώ και προϋπόθεση για τα παραπάνω. Αν αποδεχτούμε τον εαυτό μας όπως είναι, με όλα τα καλά και τα στραβά μας, με όλα όσα έχουμε βιώσει, αυτά που μας έχουν διαμορφώσει και μας έφεραν στο σήμερα, τότε πιστεύω ότι δε θα δίνουμε σημασία σε αυτά. Σιγά σιγά θα ξεχάσουμε κάπως να κρύβουμε τις αδυναμίες μας, γιατί δε θα χρειάζεται. Δε θα μας νοιάζει. Κατανοώ ότι μπορεί εσένα της ίδιας να μη σου αρέσει και να θες να δεις μια άλλη εικόνα του εαυτού σου. Δεκτό και αυτό, αλλά πιστεύω ότι το πρώτο βήμα για την όποια αλλαγή, είναι και πάλι η αποδοχή.

Αν μου επιτρέπεις, θα το πάω και λίγο στο προσωπικό. Είχα κι εγώ ανασφάλειες με την εμφάνιση μου μέχρι κάποια ηλικία, ανάλογες με τις δικές σου. Κάποια στιγμή άρχισα να συνειδητοποιώ (το πώς δεν έχει σημασία) ότι η ζωή μας είναι πολύ μικρή για να αναλώνομαι σε τέτοιες μικρότητες. Εκεί άρχισα να στροφάρω αλλιώς και σε συνδυασμό με άλλες συγκυρίες που προέκυψαν, τελικά με αποδέχτηκα. Για κάποιο λόγο δε με ένοιαζε αν θα εκτεθούν οι "αδυναμίες" μου στην παραλία, είχα μεγαλύτερη άνεση μπροστά σε φίλους, ήμουν πιο χαλαρός στις ερωτικές στιγμές και οι αλλαγές στο σώμα μου ήρθαν πιο εύκολα. Μπορεί να σου ακούγονται και άκυρα όλα αυτά και το καταλαβαίνω, ο καθένας το βιώνει με τον τρόπο του. Απλώς είπα να δώσω μια διαφορετική ματιά. Ελπίζω να μη σε κούρασα με το κατεβατό και θα χαρώ πολύ αν έχω βοηθήσει έστω και λίγο στους προβληματισμούς σου.

Να μια συμβουλή: τι πιστεύεις ότι θα πετύχαινες έχουσα πιο μαζεμένη κοιλιά ή πιο καλόσχημο πωπό, που δεν το πετυχαίνεις τώρα;
Μήπως η κοιλιά, ο πωπός, τα αυτιά, οι πατούσες, τα ματοτσίνορα ξερωγώ, είναι άσχετα από αυτό που σε προβληματίζει;

Scroll to top icon