ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ανάθεμα και αν ήξερα πως θα αρχίσω. Πως θα ξεπεράσω αυτές τις κυνικές σαχλο-εισαγωγές περί έρωτα και αγάπης.Οπότε θα εξομολογηθώ τι με απασχολεί έτσι, στην ψύχρα. Είμαι 15 (και εδώ θα σκεφτείς 15 και μου μιλάς για έρωτα και αγάπη; nice joke.) Ε λοιπόν δεν ξέρω αν όλο αυτό που νιώθω είναι έρωτας. Δεν πιστεύω στον έρωτα σε αυτή την ηλικία, μου φαίνεται πολύ εξιδανικευμένο, ίσως και να είμαι λάθος δεν ξέρω. Όπως και να 'χει το μυαλό μου δεν ξεκολλάει από ένα συγκεκριμένο άτομο. Πρώτη εγώ, τρίτη αυτός. Από τους και καλά cool του σχολείου, έξυπνο παιδί, δυναμικό, καλόψυχο μα και όμορφο. Γνωριστήκαμε λίγο πριν ανοίξουν τα σχολεία. Όντας ντροπαλή, αρχικά δεν του μιλούσα. Με το πέρασμα του χρόνου όμως αρχίσαμε να μιλάμε και μου άρεσε πολύ ο χαρακτήρας του. Από την αρχή ένιωθα κάτι για αυτόν και ας μην το έδειχνα. Όμως στην αρχή η σχέση μας ήταν πιο φιλική. Το τελευταίο διάστημα η μια αγκαλιά διαδέχεται την άλλη όπως και η μία εξομολόγηση την άλλη. Από την μία σκέφτομαι πόσο όμορφα θα ήταν να ήμασταν μαζί και από την άλλη σιγά μην γυρίσει αυτός να δει εμένα με ένα τέτοιο τρόπο, εμένα το μικρό και περίεργο παιδί. Και η απορία τρώει σαν σαράκι τα σωθικά μου. Φοβάμαι, αλήθεια φοβάμαι δεν θέλω να αφεθώ, δεν πιστεύω στα happy end. Τρέχουν τόσα πολλά αυτή την περίοδο που δεν έχω τον χρόνο και την δύναμη να το αφήσω να με κυριέψει. Απλά υπάρχουν αυτά τα βράδια που ονειρεύομαι πως πάμε για μια βόλτα στο πάρκο ή για μια μπύρα και αρχίζουμε να λέμε και οι 2 τα εσώψυχα μας. Και νιώθω τόσο γαλήνια, τόσο ευτυχισμένη που εύχομαι να ήταν αλήθεια. Και θέλω να κλείσω με μια ερώτηση προς όλους εσάς που σπαταλήσατε λίγο από τον χρόνο σας διαβάζοντας τις σκέψεις μου, τόσο περίπλοκο είναι πάντα όλο αυτό; Δεν θα πρεπε απλά να βρίσκουμε έναν άνθρωπο που κάνει την καθημερινότητά μας καλύτερη και απλά να του το λέγαμε π.χ. να ξέρεις μέσα από την κουβέντα & τα πειράγματα σου νιώθω καλύτερη, πιο δυνατή. Νιώθω έτοιμη να αντιμετωπίσω τα πάντα.Αλλά μάλλον παίζει σπουδαίο ρόλο πως δεν είναι πάντα τα αισθήματα αμοιβαία...