ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Έχω δει από πολλούς γνωστούς και γνωστές ότι υπάρχει ένας τύπος ανατροφης που είναι περισσότερο διαδεδομένος σε οικογένειες όπου οι γονεις είναι μορφωμένοι και κάνουν πολλά όνειρα για τα παιδιά τους και τους βάζουν σε πρόγραμμα από μικρή ηλικία. Εγώ δεν έχω τέτοιους γονείς, από μικρή έκανα πολλά πράγματα μονη μου που θα έπρεπε να δίνουν οι γονεις στο παιδί κανονικά και θεωρώ πως καλύτερα οι γονεις να είναι λίγο υπερπροστατευτικοι πάρα αδιάφοροι, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις η πίεση είναι πολύ εμφανής και το βλέπεις στον άλλον ότι δεν αντέχει άλλο να είναι συνέχεια σε ένα πρόγραμμα και να φοβάται να βγει από αυτή την όμορφη και ασφαλή φυλακή που τον έχουν βάλει. Να κάνει μπαλέτο από τα 3 ή μπάσκετ από τα 7, να πηγαίνει 2 ξένες γλώσσες, να εχει δασκάλα και να κάνει ιδιαίτερα από το δημοτικό και να τον/την ελέγχουν συνέχεια μέχρι και πότε θα πιει νερό και πόσο. Πιστεύω πρέπει να υπάρχει καθοδήγηση και όχι υπαγόρευση, ειδικά μετά από κάποια ηλικία στην εφηβεία, πχ τα 15. Όπως είπα δεν είχα τέτοιους γονείς αν και θα προτιμούσα να είχα, οπότε κρίνω από κάτι ελάχιστες περίπτωσεις φιλων μου που ναι μεν αναγνωρίζουν ότι αυτό γίνεται για το καλό τους αλλά θέλουν και λίγη παραπάνω ελευθερία . Δεν ξέρω πως θα άντεχα τόση πίεση και τόσες φωνές από μικρή ηλικία, ειχα παλιά κοντινή μου φίλη που με το που έκανε ένα βήμα και οι δύο δικοί της ούρλιαζαν, όμως το υπεροχο ήταν πως ό,τι χρειάστηκε ήταν και είναι εκεί.