ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Ύστερα από ένα τρίμηνο δυσκολιών ξεκινώντας το καλοκαίρι του 2019, όπου η αλλαγή οικείας, δουλειάς κ διαπροσωπικων εν τέλει επετεύχθη και σε συνδυασμό με τον αθλητισμό αλλα τον κοινωνικό σου κύκλο να ναι αυτός που θες , μπορούσες να νιώσεις χαρούμενος για όλα ξανά, κ περίμενες το άτομο αυτό το ένα" για δέσει το γλυκό ".  Βρέθηκε, κατα τύχη, στην επαρχία, σε μια εξόρμηση λίγων ημερών. Και μετά από ένα πέρα δώθε ενός μήνα, ήξερες ότι ήθελες να το ζήσεις μαζί του όλο αυτό. Αρχές τ 2020, αποφασίζετε λοιπόν, να μείνετε μαζί,στην Αθήνα. Μεγαλωμένη στην επαρχία, όσο ναναι, δν είναι εύκολο. Πάραυτα οι πρώτοι μήνες κυλούν φυσιολογικά, όπως ακριβώς είχατε σκεφτεί, ταιριάζετε στο απόλυτο κ αποδεικνύεται σωστή η απόφαση εκατερωθεν, μέχρι που ο ιός μας χτύπησε την πόρτα, κ η εξόρμηση σε άλλη επαρχία, (στα μέρη που μεγάλωσε) για έναμησι μήνα, επανέφερε μνήμες όσο ναναι, της διαφοράς, μιας κωμόπολης ηρέμης, κ μια πόλης μέσα στην τρέλα. Ο γυρισμός δύσκολος, όπου η Αθήνα φαντάζει ένας χαος. Έτσι απόφασιζεις, αυτή την φορά, να πας εσύ στην επαρχία για να το σώσεις όλο αυτό. Να κάνεις εσύ την προσπάθεια, να αφήσεις φίλους, δουλειά , αθλητισμό, για να το ζήσεις. Έτσι λοιπόν φτάνουμε στο τώρα, 4 μήνες στην επαρχία,μακρυα από ολα αυτά π είχες καταφέρει με κόπο, χωρίς τον αθλητισμό σου, χωρίς δουλειά, στα επίπεδα είτε εργασίας είτε οικονομικά που θες, μακρυά από τους φίλους σου, μακρυά από την οικογένεια σου, σε ένα σπίτι σχεδόν κάθε μέρα να σκέφτεσαι αν αξίζει όλο αυτό. Ξέρω, η επιλογή ήταν δική μου, όπως κ η κουβέντα ότι θα προσπαθήσω εγώ τώρα και βλέπουμε, έχει ειπωθεί. Η σχέση είναι στο καλύτερο σημείο της, κ ίσως μετά από χρόνια να βρέθηκε αυτό, το ένα άτομο που ταιριάζεις απόλυτα. Αλλά αυτό το αιώνιο ερώτημα θα αιωρείται στο μυαλό μου, αξίζει να πεθάνεις εσύ για να σωσεις κάτι που στο μέλλον ίσως σου αποφέρει το επιθυμητό? Ίσως είναι η νοσταλγία, όλων αυτών που χες ως τώρα, πράγμα φυσιολογικό πιστεύω, τα βλέπεις κ αναπολείς.Έτσι φτάνεις στο ότι δεν ξέρεις τι να κάνεις αλλά ταυτόχρονα ασφυκτιεις. Υ. Γ Όσο σκληρός κ αν ήμουν ως τώρα, πότε δεν πληγωσα η στεναχωρήσα άτομα που άξιζαν, και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην ζωή μου. Ξέρω  ακούγεται αστείο,αλλα δεν το χω με τπτ. Πόσο μάλλον σε άτομο που πέρασε παλαιότερα το φάσμα της κατάθλιψης.