ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Παιδιά, ειλικρινά απορώ με τα όσα διαβάζω στα σχόλια για "ελεεινούς" άνδρες και γυναίκες. Ειλικρινά απορώ με τη "διάθεση" που έχουν οι μεν απέναντι στους δε. Θα μπορούσα ενδεχομένως να την κατανοήσω, αν επρόκειτο για παιδάκια σε προεφηβικό στάδιο, όμως εδώ βλέπω ανθρώπους όλων των ηλικιών. Απορώ με την αντίληψη που επικρατεί για τον έρωτα, για την αγάπη, για τη συντροφικότητα. Πράγματα τόσο όμορφα, που -θεωρητικά- αποτελούν ανάγκη και μέρος της φύσης των ανθρώπων. Γιατί τέτοια δυσκολία; Γιατί πριν γενικεύσουμε με τον πιο ανόητο τρόπο, δεν σκεφτόμαστε λίγο; Δηλαδή όλοι εσείς που γράφετε για το πόσο άθλιες είναι οι γυναίκες ή πόσο φρικτοί είναι οι άνδρες, θέλετε να πείτε ότι δεν υπήρξε για εσάς ΠΟΤΕ ένα άτομο του αντίθετου φύλου που να αξίζει καλύτερους χαρακτηρισμούς; Ένας γονιός, ένας αδερφός ή μία αδερφή, ένας συγγενής, ένας φίλος, ένας αγαπημένος άνθρωπος;