ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ

Άνεργη δύο χρόνια με κατεστραμμένη ψυχολογία βρίσκεις δουλεία κοντά στο πατρικό σου και στο μέρος οπού μεγάλωσες ως τα 17 αλλά δν μπορείς να μείνεις να συμμορφωθείς με τους κώδικες της περιοχής και των ανθρώπων γενικά.Η δουλειά είναι σχετικά με αυτό που έχεις σπουδάσει αλλά,το μεγάλο αλλά,μισή ασφάλεια(καλά όχι οτι κ η ολόκληρη μας έσωζε αλλά λέμε) και το καλύτερο..λεφτά άφαντα..μέσα στους 5 μήνες έχεις δεί τα μισά των μισών απο όσα έχεις συμφωνήσει ακούγοντας δικαιολογίες και θα φτιάξει η κατάσταση,τώρα δν έχουμε αλλά θα τα πάρεις κτλ κτλ!!Και ερωτώ εξομολογητές μου..Φευγεις για το μέρος που μεγάλωσες μετα το σχολείο,έζησες τα πιο όμορφα χρόνια,ωρίμασες δίπλα σε ανθρώπους που λατρεύεις και κάθε φορά που πας προς την πόλη σου αγαλλιάζει η ψυχή σου με άκαρπες προσπάθειες όμως να βρεις δουλειά μέσα σε δυο χρόνια ή μένεις εκεί που δν αντέχεις αλλά παρ'όλα αυτά έχεις μια απασχόληση χωρίς βέβαια να ξέρεις αν θα πληρωθείς κανονικά ποτέ γι αυτό? εχω ζήσει τον εφιάλτη του να είσαι άνεργος,να ψάχνεις απεγνωσμένα, να πέφτει η αυτοπεποιθήση σου και να σκέφτεσαι πόσο άχρηστη νιώθεις αλλά ζω και τον εφιάλτη μιας περιοχής που δν σου επιτρέπει να είσαι ο εαυτός σου,να καταπιέζεσαι,με "φίλους" που είναι για την πάρτη τους και με κάθε πρωινό ξύπνημα με αναστεναγμό βαρύ και ασήκωτο..